Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Πρώτα διασφαλίστε τα κοινά μας σύνορα κ.κ. ευρωπαίοι εταίροι


Δεν πρόλαβε να κλείσει 24ωρο η προηγούμενη ανάρτηση για τα εξοπλιστικά των τελευταίων εξήντα ετών και το «Βήμα» κυκλοφόρησε με ρεπορτάζ για τις ασφυκτικές πιέσεις της Ε.Ε. για την λήψη γενναίων μέτρων, τα οποία πρέπει να περιλαμβάνουν την κατάργηση των προϋπολογισμών των συγχωνευμένων υπουργείων, αλλά και μείωση των αμυντικών δαπανών κατά 50%!

Το ρεπορτάζ του Βήματος έχει ως εξής:

Ασφυκτικές πλέον οι πιέσεις από τους ευρωπαίους τραπεζίτες και την Ε.E. «Κόψτε υπουργεία και όπλα»

Μ. ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ | Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Την πλήρη κατάργηση των δαπανών δύο ή τριών από τα υπουργεία που «έκλεισαν» και τον περιορισμό των αμυντικών δαπανών κατά 50% απαιτούν από την κυβέρνηση οι ευρωπαίοι τραπεζίτες. Στο ίδιο μήκος κύματος, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στην κυβέρνηση να λάβει γενναία μέτρα για να ανακόψει τον δημοσιονομικό κατήφορο της ελληνικής οικονομίας και αυτό καθώς ουδόλως ικανοποιητικά κρίθηκαν τα βασικά στοιχεία του προϋπολογισμού για το 2010, που παρουσίασε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στο εφιαλτικό διήμερο που πέρασε στις Βρυξέλλες.
Οπως ανέφερε ανώτατος παράγοντας της Επιτροπής «εδώ που φθάσατε απαιτούνται πραγματικά γενναία μέτρα». Στέλεχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σημείωνε από τη Φραγκφούρτη ότι με βάση τη δική τους ορολογία «γενναίο μέτρο» θα ήταν για παράδειγμα η πλήρης κατάργηση των δαπανών δύο ή τριών υπουργείων ή η περικοπή των αμυντικών δαπανών κατά 50%. Γνωρίζοντας φυσικά ότι στην Ελλάδα «αυτά δεν γίνονται», υπενθύμισε ότι σε χώρες όπως η Ιρλανδία οι μισθοί και οι συντάξεις του Δημοσίου μειώθηκαν περί το 10%, ότι σε χώρες της Βαλτικής έκλεισαν κρατικά νοσοκομεία κ.ο.κ.
Η Επιτροπή περιμένει στην επόμενη επίσκεψη του υπουργού όχι άλλα δείγματα γραφής όσο συγκεκριμένα μέτρα. Από την ένταση και τη δεσμευτικότητα των μέτρων αυτών θα εξαρτηθεί εν πολλοίς το χρονικό περιθώριο που θα λάβει περί τον Φεβρουάριο η Ελλάδα για να ρίξει ο δημοσιονομικό έλλειμμά της από το 12,7% του ΑΕΠ στο 3%.
Το γεγονός ότι το 1993 η τότε κυβέρνηση του ΠαΣοΚ είχε επίσης παραλάβει το δημοσιονομικό έλλειμμα από την κυβέρνηση της ΝΔ στο 12%, είχε επίσης υπαχθεί η χώρα στο άρθρο 104 παράγραφος 9 της Συνθήκης και τελικά κατάφερε να το συρρικνώσει στο 3% το 1998, δεν προσφέρεται για εφησυχασμούς, αλλά ούτε και για συγκρίσεις. Και αυτό διότι προ δεκαπενταετίας η μεν ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να επηρεάσει τα οικονομικά δεδομένα αλλάζοντας την ισοτιμία της δραχμής (σήμερα δεν μπορεί), η δε παγκόσμια οικονομία δεν περνούσε τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση που περνά σήμερα. Συν τοις άλλοις εκείνη την εποχή είχε εντοπισθεί και η περίφημη «άσπρη τρύπα» (δηλαδή πλεονάσματα) στα ασφαλιστικά ταμεία, που σήμερα έχει ασφαλώς γίνει κατάμαυρη.

Η μείωση των εξοπλιστικών δαπανών είναι εφικτή.
Αρκεί η Ε.Ε. να διασφαλίσει την ακεραιότητα της χώρας μας, μιας και τα σύνορά μας είναι και δικά της σύνορα.
Ιδού η Ρόδος λοιπόν.

Περικοπές δαπανών κύριε Αλμούνια; Αρχίστε από τους εξοπλισμούς...



(Η ανάλυση που ακολουθεί είναι ολίγον τι μακροσκελής, αξίζει όμως να την διαβάσετε για να βγάλετε κάποια συμπεράσματα για την κατρακύλα της ελληνικής οικονομίας)

Ορθώς μας βάζει το μαχαίρι στο λαιμό η Ευρωπαϊκή Ένωση δια χειρός του αρμοδίου Επιτρόπου για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Χοακίν Αλμούνια. Είναι αλήθεια ότι επί σειρά ετών οι ελληνικές κυβερνήσεις παρουσίαζαν άλλα αντί άλλων στην Ε.Ε. προκειμένου να κερδίζουν χρόνο, αλλά δεν έκαναν ποτέ το παραμικρό βήμα, καμία σοβαρή προσπάθεια για την εξυγίανση των οικονομικών της χώρας. Μόνο που ο κ. Αλμούνια ξεχνάει (;) κάτι πολύ σημαντικό, το γεγονός ότι η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ, έχουν καταστήσει την Ελλάδα έναν από τους καλύτερους πελάτες της παγκόσμιας βιομηχανίας όπλων.

Για όσους δεν γνωρίζουν ή επιμένουν να αγνοούν, η Ελλάδα την τελευταία πενταετία 2004-2009 βρέθηκε στην 5η θέση των χωρών που εισάγουν στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Η θέση αυτή τοποθετεί την χώρα μας τρεις θέσεις υψηλότερα από την επίδοσή της συνολικά τα τελευταία είκοσι χρόνια, ενώ σημείωσε και ρεκόρ: το 1992, το 2003 και το 2007 κατέλαβε την 2η θέση παγκοσμίως (!) ακολουθώντας από την Ιαπωνία, την Ινδία και τη Νότιο Κορέα, οι οποίες είχαν την πρωτιά τις τρεις αυτές χρονιές αντίστοιχα.
Δεν το λέμε εμείς, το λένε τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης (SIPRI), το οποίο ναι μεν εξετάζει μόνο τις εισαγωγές εξοπλισμών -και η Ελλάδα μόνο τέτοιες έχει αφού δεν παράγει όπλα συνεπώς είναι λογικό να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις- αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

59 χρόνια εξοπλισμών: Πεταμένα λεφτά

Η συντηρούμενη, εδώ και δεκαετίες, ένταση με την Τουρκία υπό τον φόβο θερμών επεισοδίων -που ενίοτε σημειώνονται- και το ενδεχόμενο σύρραξης -και αυτή συνέβη το 1974- στοιχίζουν ετησίως πακτωλό χρημάτων στη χώρα μας, κονδύλια τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να κλείσουν πολλές μαύρες τρύπες του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι δεν θα είχαμε κάνεναν κύριο Αλμούνια να μας κουνά επιτιμητικά το δάχτυλο. Για την Ελλάδα ο βασικός πωλητής οπλικών συστημάτων είναι με διαφορά -ποιος άλλος;- οι ΗΠΑ και ακολουθούν οι χώρες της Ε.Ε.
Το οξύμωρο είναι ότι η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί την εκάστοτε κυβέρνηση για το υπέρογκο των εξόδων για τους εξοπλισμούς, όταν όμως γίνει εκείνη κυβέρνηση κανονίζει να αγοραστούν νέα εξοπλιστικά πακέτα, τα οποία όμως θα πληρωθούν επί των ημερών της επόμενης κυβέρνησης, την οποία θα ψέξει και πάλι εκείνη ως αντιπολίτευση! Αν δε, επανεκλεγεί ως κυβέρνηση συνεχίζει το ίδιο βιολί. Και το γαϊτανάκι των εξοπλισμών καλά κρατεί.

Ο Ψυχρός Πόλεμος και η Μεταπολίτευση



Από το 1950 ως το 1974, κατά τη διάρκεια δηλαδή μιας περιόδου που αντιστοιχεί με την ακμή του Ψυχρού Πολέμου, βασικός προμηθευτής της χώρας μας και με διαφορά, ήταν οι ΗΠΑ αφού το 90% των εξοπλισμών προέρχονταν από αυτή και ακολουθούσαν η Γερμανία με 10% και η Γαλλία με 5%. Οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή από το 1974 ως το 1980, εποχή του συνθήματος «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία», έβαλαν στο παιχνίδι και την Γαλλία το μερίδιο της οποίας ανεβαίνει στο 24% (ακριβή η συμμαχία…), αλλά και την Γερμανία η οποία φτάνει στο 13,6%. Βεβαίως οι ΗΠΑ διατηρούν το διόλου ευκαταφρόνητο 58 %. Το 1974 σημειώνεται η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Η «Αλλαγή» και η «δεξιά παρένθεση»



Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1981 οι ΗΠΑ θα υποστούν ένα ισχυρό σοκ, καθώς το ποσοστό τους συρρικνώνεται στο 33%. Την μερίδα του λέοντος αποσπά η Ευρώπη και συγκεκριμένα η Γαλλία 19,7%, η Γερμανία 16,8%, η Ολλανδία 15,1% και η Ιταλία 9,7%. Σύνολο 64%. Η Ελλάδα ήταν τότε νεόκοπο μέλος της ΕΟΚ και μόλις είχαν αρχίσει να ρέουν τα πρώτα κονδύλια. Μόνο που πήγαν σε λάθος μεριά.
Η δεύτερη τετραετία Παπανδρέου συμπίπτει και με την αναζοπύρωση της έντασης με την Τουρκία με αποκορύφωμα το επεισόδιο με το Σισμίκ το 1987, όπου φτάσαμε μια ανάσα από τον πόλεμο. Και δεν ήταν η τελευταία φορά, από ότι αποδείχθηκε… Η επάνοδος της δεξιάς με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1990-1993) έφερε και πάλι τις ΗΠΑ στην πρώτη θέση με 64,3%. Η Γερμανία ακολουθεί με 17%, η Ολλανδία με 7,8% και η Γαλλία πέφτει στην τελευταία θέση με 6,8%.

«Ευχαριστώ» στους Αμερικανούς
«Ich liebe dich» στους Γερμανούς




Επί των ημερών του Κώστα Σημίτη στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης το ποσοστό των ΗΠΑ φτάνει στο 51%, ενώ εμφανίζεται ως αουτσάιντερ η Ρωσία με ποσοστό 10% (ας μην ξεχνάμε την πολυσυζητημένη υπόθεση των S-300 και των Tor M1), ακολουθεί η Γερμανία με 19,9% (μεταξύ άλλων με υποβρύχια που… γέρνουν όπως το «Παπανικολής» από την ThyssenKrupp), η Ολλανδία με 10%, η Γαλλία με 3%. Οι περισσότερες παραγγελίες είχαν γίνει –με τον τρόπο που προαναφέραμε- πριν εκλεγεί πρωθυπουργός ο Κ. Σημίτης. Στην περίοδο αυτή σημειώθηκε και ένα ακόμα θερμό επεισόδιο, αυτό των Ιμίων που έφερε Ελλάδα και Τουρκία πιο κοντά από ποτέ στον πόλεμο.
Στο διάστημα 2004-2008, όσο δηλαδή διήρκεσε η δεύτερης επάνοδος της δεξιάς, ανθεί ο «έρωτας» με τους Γερμανούς και η πρώτη πεντάδα διαμορφώνεται ως εξής: στην πρώτη θέση η Γερμανία με 30,6%, (παρόλα αυτά μας το παίζει βαρύ πεπόνι επειδή ακόμα δεν έχουμε αγοράσει Eurofighter αντί για F-16). Oι ΗΠΑ αποσπούν ένα 24%, ακολουθούν η Γαλλία με 23,8% (που θέλει να αγοράσουμε μαχητικά Rafal), οι Ρώσοι με 1,7% και η Βρετανία με την Ιταλία με 4,2%.

Ορίστε που πάνε τα λεφτά


Σύμφωνα με διεθνή έρευνα του ινστιτούτου μελετών International Peace Research Institute για τις δαπάνες για το στρατιωτικό εξοπλισμό, η χώρα μας ξόδεψε 3,5 δισ. ευρώ την περίοδο 2000 – 2004 για την αγορά συμβατικών αμυντικών συστημάτων, ενώ μόνο το 2004 η καταχρεωμένη, κατά τα άλλα, Ελλάδα ξόδεψε 1 δισ. ευρώ. Τέλος προ ημερών ο υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι οι παραλαβές για το 2009, θα κινηθούν στο ύψος των 3,1 δισ. ευρώ, ενώ αυτές του 2010 θα φθάσουν τα 2,7 δισ. ευρώ.
Ο υπουργός είχε μόλις γυρίσει από την άτυπη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μπρατισλάβα, στο περιθώριο της οποίας υπέστη στενό μαρκάρισμα από Ευρωπαίους και Αμερικανούς αξιωματούχους, οι οποίοι προσπαθούν να πουλήσουν στην Ελλάδα την… πραμάτεια τους: F-16, Eurofighter, Rafale και άλλα πολλά. Δηλαδή για την δεκαετία 2000-2010 έχουμε σύνολο 9,3 δισ. ευρώ σε εξοπλισμούς.
Και κάτι τελευταίο: Σύμφωνα με τα στοιχεία των κατασκευαστικών εταιρειών των αεροσκαφών που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία, το κόστος κάθε φορά που ένα μαχητικό απογειώνεται για αναχαίτηση είναι 15.000 - 20.000 ευρώ, αναλόγως με τον τύπο του αεροσκάφους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, από το 2000 μέχρι και το τέλος του 2008, η τουρκική αεροπορία έβγαλε για πτήσεις στο Αιγαίο, εντός του χώρου ευθύνης της Ελλάδας και σε πολλές περιπτώσεις και εντός του ελληνικού εναέριου χώρου, 46.150 αεροσκάφη.
Για την αντιμετώπισή τους από την Ελλάδα απογειώθηκαν 18.505 μαχητικά που πέταξαν για 27.757,5 ώρες. Το συνολικό κόστος των πτήσεων είναι 416,3 εκατ. ευρώ. Σε αυτό δεν περιλαμβάνεται το κόστος των εκπαιδευτικών πτήσεων.
Ορίστε που πάνε τα λεφτά…

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...


Εδώ είμαστε πάλι. Προτιμήσαμε να σιωπήσουμε για ένα διάστημα, τόσο όσο χρειάστηκε για να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός των εκλογών. Όλες αυτές τις ημέρες όμως δεν αδρανήσαμε.
Ακούσαμε, διαβάσαμε, αφουγκραστήκαμε.
Είχαμε μπροστά μας μια νέα εικόνα η οποία είναι ακόμα υπό διαμόρφωση. Η νέα κυβέρνηση έπιασε δουλειά - το αν θα είναι και αποτελεσματική θα το δούμε σύντομα- η αξιωματική αντιπολίτευση αναζητά εναγωνίως αρχηγό και οι "μικροί" της Βουλής μέχρι πριν από λίγα 24ωρα πετούσαν ακόμα "σαΐτες" ο ένας στον άλλο περιμένοντας να αρχίσει το "μάθημα".
Το "μάθημα" όμως άρχισε και μάλιστα με δύσκολα: Οικονομία. Κεφάλαιο πρώτο: Προϋπολογισμός 2010. Έχουμε και λέμε: Το προσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπει έλλειμμα 9,4% του ΑΕΠ, ύφεση 0,3% αλλά και πληθωρισμό 1,4%. Φέρνει αυξήσεις 10% στη φορολογία των ποτών και των τσιγάρων αλλά και αναπροσαρμογές μισθών και συντάξεων της τάξεως του 1,5%. Στην ουσία η κυβέρνηση "φωτογράφισε" το 2010 ως δεύτερη χρονιά ύφεσης.
Εντωμεταξύ κόπηκαν οι λιμουζίνες στο δημόσιο και μαζί με αυτές και η ελπίδα για το καινούριο σαραβαλάκι του νεοέλληνα, αφού αποσύρθηκε και η απόσυρση των παλαιών αυτοκινήτων. Επιχειρείται οσονούπω να ανοίξει το ασφαλιστικό (υποθέτουμε πιο εύκολα από το λιμάνι του Πειραιά όπου απεργούν και πάλι οι λιμενεργάτες), οι παπάδες “γκρινιάζουν” για τον τριπλασιασμό του συντελεστή του Ενιαίου Τέλους Ακινήτων (ΕΤΑΚ) ειδικά για την εκκλησιαστική περιουσία και οι επιχειρηματίες για την έκτακτη εισφορά 5%-10% σε επιχειρηματικά κέρδη και την αύξηση του ΕΤΑΚ στα ακριβά ακίνητα. Έρχεται και ο νέος Καποδίστριας. Σιγά σιγά ξαναπιάνουμε και τα εξωτερικά με ΠΓΔΜ και Τουρκία, έρχεται και η Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο.
Την ίδια ώρα στην κούρσα για την διαδοχή στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας έμειναν η Ντόρα, ο Αντώνης και ο Πανίκας. Όποιος από τους δυο καταφέρει να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Αβραμόπουλου που αποσύρθηκε έχει σημαντικό αβαντάζ, αν πάρει δε μαζί του και τον νομάρχη της Θεσσαλονίκης έχει... βάλει γκολ από τα αποδυτήρια.
Από όπου και να το δείτε, ο χειμώνας προβλέπεται θερμός, παρά τις εκτιμήσεις των μετεωρολόγων για χιόνια.
Όρεξη να' χουμε να γράφουμε και εσείς να διαβάζετε. Καλό χειμώνα!