Περικοπές δαπανών κύριε Αλμούνια; Αρχίστε από τους εξοπλισμούς...

(Η ανάλυση που ακολουθεί είναι ολίγον τι μακροσκελής, αξίζει όμως να την διαβάσετε για να βγάλετε κάποια συμπεράσματα για την κατρακύλα της ελληνικής οικονομίας)

Ορθώς μας βάζει το μαχαίρι στο λαιμό η Ευρωπαϊκή Ένωση δια χειρός του αρμοδίου Επιτρόπου για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Χοακίν Αλμούνια. Είναι αλήθεια ότι επί σειρά ετών οι ελληνικές κυβερνήσεις παρουσίαζαν άλλα αντί άλλων στην Ε.Ε. προκειμένου να κερδίζουν χρόνο, αλλά δεν έκαναν ποτέ το παραμικρό βήμα, καμία σοβαρή προσπάθεια για την εξυγίανση των οικονομικών της χώρας. Μόνο που ο κ. Αλμούνια ξεχνάει (;) κάτι πολύ σημαντικό, το γεγονός ότι η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ, έχουν καταστήσει την Ελλάδα έναν από τους καλύτερους πελάτες της παγκόσμιας βιομηχανίας όπλων.

Για όσους δεν γνωρίζουν ή επιμένουν να αγνοούν, η Ελλάδα την τελευταία πενταετία 2004-2009 βρέθηκε στην 5η θέση των χωρών που εισάγουν στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Η θέση αυτή τοποθετεί την χώρα μας τρεις θέσεις υψηλότερα από την επίδοσή της συνολικά τα τελευταία είκοσι χρόνια, ενώ σημείωσε και ρεκόρ: το 1992, το 2003 και το 2007 κατέλαβε την 2η θέση παγκοσμίως (!) ακολουθώντας από την Ιαπωνία, την Ινδία και τη Νότιο Κορέα, οι οποίες είχαν την πρωτιά τις τρεις αυτές χρονιές αντίστοιχα.
Δεν το λέμε εμείς, το λένε τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης (SIPRI), το οποίο ναι μεν εξετάζει μόνο τις εισαγωγές εξοπλισμών -και η Ελλάδα μόνο τέτοιες έχει αφού δεν παράγει όπλα συνεπώς είναι λογικό να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις- αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

59 χρόνια εξοπλισμών: Πεταμένα λεφτά

Η συντηρούμενη, εδώ και δεκαετίες, ένταση με την Τουρκία υπό τον φόβο θερμών επεισοδίων -που ενίοτε σημειώνονται- και το ενδεχόμενο σύρραξης -και αυτή συνέβη το 1974- στοιχίζουν ετησίως πακτωλό χρημάτων στη χώρα μας, κονδύλια τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να κλείσουν πολλές μαύρες τρύπες του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι δεν θα είχαμε κάνεναν κύριο Αλμούνια να μας κουνά επιτιμητικά το δάχτυλο. Για την Ελλάδα ο βασικός πωλητής οπλικών συστημάτων είναι με διαφορά -ποιος άλλος;- οι ΗΠΑ και ακολουθούν οι χώρες της Ε.Ε.
Το οξύμωρο είναι ότι η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί την εκάστοτε κυβέρνηση για το υπέρογκο των εξόδων για τους εξοπλισμούς, όταν όμως γίνει εκείνη κυβέρνηση κανονίζει να αγοραστούν νέα εξοπλιστικά πακέτα, τα οποία όμως θα πληρωθούν επί των ημερών της επόμενης κυβέρνησης, την οποία θα ψέξει και πάλι εκείνη ως αντιπολίτευση! Αν δε, επανεκλεγεί ως κυβέρνηση συνεχίζει το ίδιο βιολί. Και το γαϊτανάκι των εξοπλισμών καλά κρατεί.

Ο Ψυχρός Πόλεμος και η Μεταπολίτευση

Από το 1950 ως το 1974, κατά τη διάρκεια δηλαδή μιας περιόδου που αντιστοιχεί με την ακμή του Ψυχρού Πολέμου, βασικός προμηθευτής της χώρας μας και με διαφορά, ήταν οι ΗΠΑ αφού το 90% των εξοπλισμών προέρχονταν από αυτή και ακολουθούσαν η Γερμανία με 10% και η Γαλλία με 5%. Οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή από το 1974 ως το 1980, εποχή του συνθήματος «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία», έβαλαν στο παιχνίδι και την Γαλλία το μερίδιο της οποίας ανεβαίνει στο 24% (ακριβή η συμμαχία…), αλλά και την Γερμανία η οποία φτάνει στο 13,6%. Βεβαίως οι ΗΠΑ διατηρούν το διόλου ευκαταφρόνητο 58 %. Το 1974 σημειώνεται η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Η «Αλλαγή» και η «δεξιά παρένθεση»

Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1981 οι ΗΠΑ θα υποστούν ένα ισχυρό σοκ, καθώς το ποσοστό τους συρρικνώνεται στο 33%. Την μερίδα του λέοντος αποσπά η Ευρώπη και συγκεκριμένα η Γαλλία 19,7%, η Γερμανία 16,8%, η Ολλανδία 15,1% και η Ιταλία 9,7%. Σύνολο 64%. Η Ελλάδα ήταν τότε νεόκοπο μέλος της ΕΟΚ και μόλις είχαν αρχίσει να ρέουν τα πρώτα κονδύλια. Μόνο που πήγαν σε λάθος μεριά.
Η δεύτερη τετραετία Παπανδρέου συμπίπτει και με την αναζοπύρωση της έντασης με την Τουρκία με αποκορύφωμα το επεισόδιο με το Σισμίκ το 1987, όπου φτάσαμε μια ανάσα από τον πόλεμο. Και δεν ήταν η τελευταία φορά, από ότι αποδείχθηκε… Η επάνοδος της δεξιάς με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1990-1993) έφερε και πάλι τις ΗΠΑ στην πρώτη θέση με 64,3%. Η Γερμανία ακολουθεί με 17%, η Ολλανδία με 7,8% και η Γαλλία πέφτει στην τελευταία θέση με 6,8%.

«Ευχαριστώ» στους Αμερικανούς
«Ich liebe dich» στους Γερμανούς

Επί των ημερών του Κώστα Σημίτη στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης το ποσοστό των ΗΠΑ φτάνει στο 51%, ενώ εμφανίζεται ως αουτσάιντερ η Ρωσία με ποσοστό 10% (ας μην ξεχνάμε την πολυσυζητημένη υπόθεση των S-300 και των Tor M1), ακολουθεί η Γερμανία με 19,9% (μεταξύ άλλων με υποβρύχια που… γέρνουν όπως το «Παπανικολής» από την ThyssenKrupp), η Ολλανδία με 10%, η Γαλλία με 3%. Οι περισσότερες παραγγελίες είχαν γίνει –με τον τρόπο που προαναφέραμε- πριν εκλεγεί πρωθυπουργός ο Κ. Σημίτης. Στην περίοδο αυτή σημειώθηκε και ένα ακόμα θερμό επεισόδιο, αυτό των Ιμίων που έφερε Ελλάδα και Τουρκία πιο κοντά από ποτέ στον πόλεμο.
Στο διάστημα 2004-2008, όσο δηλαδή διήρκεσε η δεύτερης επάνοδος της δεξιάς, ανθεί ο «έρωτας» με τους Γερμανούς και η πρώτη πεντάδα διαμορφώνεται ως εξής: στην πρώτη θέση η Γερμανία με 30,6%, (παρόλα αυτά μας το παίζει βαρύ πεπόνι επειδή ακόμα δεν έχουμε αγοράσει Eurofighter αντί για F-16). Oι ΗΠΑ αποσπούν ένα 24%, ακολουθούν η Γαλλία με 23,8% (που θέλει να αγοράσουμε μαχητικά Rafal), οι Ρώσοι με 1,7% και η Βρετανία με την Ιταλία με 4,2%.

Ορίστε που πάνε τα λεφτά

Σύμφωνα με διεθνή έρευνα του ινστιτούτου μελετών International Peace Research Institute για τις δαπάνες για το στρατιωτικό εξοπλισμό, η χώρα μας ξόδεψε 3,5 δισ. ευρώ την περίοδο 2000 – 2004 για την αγορά συμβατικών αμυντικών συστημάτων, ενώ μόνο το 2004 η καταχρεωμένη, κατά τα άλλα, Ελλάδα ξόδεψε 1 δισ. ευρώ. Τέλος προ ημερών ο υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι οι παραλαβές για το 2009, θα κινηθούν στο ύψος των 3,1 δισ. ευρώ, ενώ αυτές του 2010 θα φθάσουν τα 2,7 δισ. ευρώ.
Ο υπουργός είχε μόλις γυρίσει από την άτυπη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μπρατισλάβα, στο περιθώριο της οποίας υπέστη στενό μαρκάρισμα από Ευρωπαίους και Αμερικανούς αξιωματούχους, οι οποίοι προσπαθούν να πουλήσουν στην Ελλάδα την… πραμάτεια τους: F-16, Eurofighter, Rafale και άλλα πολλά. Δηλαδή για την δεκαετία 2000-2010 έχουμε σύνολο 9,3 δισ. ευρώ σε εξοπλισμούς.
Και κάτι τελευταίο: Σύμφωνα με τα στοιχεία των κατασκευαστικών εταιρειών των αεροσκαφών που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία, το κόστος κάθε φορά που ένα μαχητικό απογειώνεται για αναχαίτηση είναι 15.000 - 20.000 ευρώ, αναλόγως με τον τύπο του αεροσκάφους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, από το 2000 μέχρι και το τέλος του 2008, η τουρκική αεροπορία έβγαλε για πτήσεις στο Αιγαίο, εντός του χώρου ευθύνης της Ελλάδας και σε πολλές περιπτώσεις και εντός του ελληνικού εναέριου χώρου, 46.150 αεροσκάφη.
Για την αντιμετώπισή τους από την Ελλάδα απογειώθηκαν 18.505 μαχητικά που πέταξαν για 27.757,5 ώρες. Το συνολικό κόστος των πτήσεων είναι 416,3 εκατ. ευρώ. Σε αυτό δεν περιλαμβάνεται το κόστος των εκπαιδευτικών πτήσεων.
Ορίστε που πάνε τα λεφτά…