Τα ψέματα τελείωσαν. Τον λόγο τώρα έχει η κάλπη. Το τι θα ρίξετε μέσα το ξέρετε εσείς. Δεν σας σας προτρέψουμε να ψηφίσετε τον τάδε ή τον δείνα. Την επιλογή σας την έχετε κάνει. Εμείς πάντως θα ψηφίσουμε … Μαυρογιαλούρο!
Και εξηγούμαστε αμέσως. Εδώ και 44 χρόνια, από τότε δηλαδή που γυρίστηκε το “Υπάρχει και φιλότιμο” το 1965 με πρωταγωνιστή τον υπουργό Ανδρέα Μαυρογιαλούρο (Λάμπρος Κωνσταντάρας), το όνομα “Μαυρογιαλούρος” έχει ταυτιστεί με τον μπαγαπόντη, θεομπαίχτη πολιτικό που τα παίρνει από παντού και βολεύει τους δικούς του. Έλα όμως που ο Μαυρογιαλούρος δεν ήταν τέτοιος!
Στην ταινία ο υπουργός Μαυρογιαλούρος εντελώς τυχαία μετά από κάποιο ατύχημα, πληροφορείται τις απάτες των συνεργατών του, οι οποίοι εν αγνοία του έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Τι έκανε ο εν έτι 1965 Μαυρογιαλούρος; Πρώτα από όλα παραιτήθηκε επιτόπου (φιλότιμο, λέξη άγνωστη στην πολιτική σήμερα), πέταξε με τις κλωτσιές έξω τους πρώην πλέον συνεργάτες του (αποφασιστικότητα, λέξη επίσης άγνωστη στην πολιτική σήμερα) και τους έστειλε πακέτο στον εισαγγελέα με όλα τα στοιχεία που βρήκε ερευνώντας το θέμα (αυτό σήμερα θα γινόταν με ΕΔΕ, Ένορκη Διοικητική Εξέταση δηλαδή, αλλά ξέρουμε την τύχη τέτοιων διαδικασιών…), βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους.
Με λίγα λόγια: Ξεκαθάρισε την κατάσταση και πήγε σπίτι του οικειοθελώς συνειδητοποιώντας ότι δεν κάνει για υπουργός. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε. Έτσι απλά.
Τι θα γινόταν σήμερα
Τι θα έκανε ένας Μαυρογιαλούρος του 2009; Πρώτα από όλα δεν υπάρχει περίπτωση να μην γνωρίζει τις ρεμούλες των συνεργατών του και του υπουργείου του, το πιθανότερο είναι ότι συμμετέχει και ο ίδιος. Εκτός αυτού οι ρεμούλες δεν αποκαλύπτονται πλέον τυχαία, αλλά από τα ΜΜΕ -ενίοτε χωρίς αγαθές προθέσεις- και φυσικά ούτε λόγος για οικειοθελή παραίτηση.
Τώρα, αν κάπου παρακάτω η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο τον “παραιτεί” ο πρωθυπουργός και… δεν σε ξέρω δεν με ξέρεις. Αλλά τα λεφτά μένουν στην τσέπη εκείνων που τα βούτηξαν διότι δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις…
Φυσικά παραμένει πάντα ισχυρό το ενδεχόμενο να μην μείνει για πολύ σπίτι του ο “κακός υπουργός”, διότι όταν ξαναστηθούν κάλπες και έχει ψιλοξεχαστεί το “παράπτωμα” ίσως βρει τρόπο να τρυπώσει στα ψηφοδέλτια ή σε κάποιο δημόσιο ή κομματικό θώκο μετεκλογικά. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και πρόσφατα…
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους οι Μαυρογιαλούροι είναι απαραίτητοι στην πολιτική ζωή του τόπου. Αρκεί να έχουν καλύτερα αντανακλαστικά από αυτόν της ταινίας. Και μην νομίζετε, υπάρχουν τέτοιοι. Για κοιτάξτε λίγο καλύτερα...
Και εξηγούμαστε αμέσως. Εδώ και 44 χρόνια, από τότε δηλαδή που γυρίστηκε το “Υπάρχει και φιλότιμο” το 1965 με πρωταγωνιστή τον υπουργό Ανδρέα Μαυρογιαλούρο (Λάμπρος Κωνσταντάρας), το όνομα “Μαυρογιαλούρος” έχει ταυτιστεί με τον μπαγαπόντη, θεομπαίχτη πολιτικό που τα παίρνει από παντού και βολεύει τους δικούς του. Έλα όμως που ο Μαυρογιαλούρος δεν ήταν τέτοιος!
Στην ταινία ο υπουργός Μαυρογιαλούρος εντελώς τυχαία μετά από κάποιο ατύχημα, πληροφορείται τις απάτες των συνεργατών του, οι οποίοι εν αγνοία του έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Τι έκανε ο εν έτι 1965 Μαυρογιαλούρος; Πρώτα από όλα παραιτήθηκε επιτόπου (φιλότιμο, λέξη άγνωστη στην πολιτική σήμερα), πέταξε με τις κλωτσιές έξω τους πρώην πλέον συνεργάτες του (αποφασιστικότητα, λέξη επίσης άγνωστη στην πολιτική σήμερα) και τους έστειλε πακέτο στον εισαγγελέα με όλα τα στοιχεία που βρήκε ερευνώντας το θέμα (αυτό σήμερα θα γινόταν με ΕΔΕ, Ένορκη Διοικητική Εξέταση δηλαδή, αλλά ξέρουμε την τύχη τέτοιων διαδικασιών…), βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους.
Με λίγα λόγια: Ξεκαθάρισε την κατάσταση και πήγε σπίτι του οικειοθελώς συνειδητοποιώντας ότι δεν κάνει για υπουργός. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε. Έτσι απλά.
Τι θα γινόταν σήμερα
Τι θα έκανε ένας Μαυρογιαλούρος του 2009; Πρώτα από όλα δεν υπάρχει περίπτωση να μην γνωρίζει τις ρεμούλες των συνεργατών του και του υπουργείου του, το πιθανότερο είναι ότι συμμετέχει και ο ίδιος. Εκτός αυτού οι ρεμούλες δεν αποκαλύπτονται πλέον τυχαία, αλλά από τα ΜΜΕ -ενίοτε χωρίς αγαθές προθέσεις- και φυσικά ούτε λόγος για οικειοθελή παραίτηση.
Τώρα, αν κάπου παρακάτω η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο τον “παραιτεί” ο πρωθυπουργός και… δεν σε ξέρω δεν με ξέρεις. Αλλά τα λεφτά μένουν στην τσέπη εκείνων που τα βούτηξαν διότι δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις…
Φυσικά παραμένει πάντα ισχυρό το ενδεχόμενο να μην μείνει για πολύ σπίτι του ο “κακός υπουργός”, διότι όταν ξαναστηθούν κάλπες και έχει ψιλοξεχαστεί το “παράπτωμα” ίσως βρει τρόπο να τρυπώσει στα ψηφοδέλτια ή σε κάποιο δημόσιο ή κομματικό θώκο μετεκλογικά. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και πρόσφατα…
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους οι Μαυρογιαλούροι είναι απαραίτητοι στην πολιτική ζωή του τόπου. Αρκεί να έχουν καλύτερα αντανακλαστικά από αυτόν της ταινίας. Και μην νομίζετε, υπάρχουν τέτοιοι. Για κοιτάξτε λίγο καλύτερα...
Υ.Γ. Αν θέλετε να γελάσετε, μέρες που είναι, ο Μαυρογιαλούρος σας περιμένει στο link: http://video.google.com/videoplay?docid=-6567021485596379578#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου