Του… ντιμπέιτ τα εννιάμερα!

Ρε πάμε καλά ή να βάλουμε τις φωνές; Που ακούστηκε ο συνεντευξιαζόμενος να έχει λόγο στο περιεχόμενο των ερωτήσεων που θα του υποβληθούν; Σε ποια δημοσιογραφική σχολή σας τα έμαθαν αυτά; Ασφαλώς σε καμία, διότι στο μάθημα της συνέντευξης άλλα διδάσκουν. Αλλά τα τηρεί κανείς;
Ο δημοσιογράφος έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη συνέντευξη. Ο δημοσιογράφος ρωτάει και ο συνεντευξιαζόμενος έχει δυο επιλογές: Είτε απαντά, είτε σιωπά. Αν θέλει να απαντήσει το κάνει, αν δεν του αρέσει η ερώτηση δεν απαντά ή εκφράζει τη διαφωνία του. Και στις δυο περιπτώσεις έχει απαντήσει και από εκεί και πέρα τον κρίνει ο τηλεθεατής – ψηφοφόρος.
Αν οι μεγαλοδημοσιογράφοι έχουν τα … φρύδια πρέπει να ζητήσουν από τους πολιτικούς ντιμπέιτ άνευ όρων. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά να τους μαζεύουν με το καλάμι σαν τις γαλοπούλες και μετά να φεύγουν μαδημένοι, χωρίς να έχουν κάνει τις ερωτήσεις που έπρεπε και χωρίς να έχουν πάρει σαφείς απαντήσεις στις ερωτήσεις που κατάφεραν και έκαναν. Γιατί τότε έτσι δεν έχουμε ντιμπέιτ, έχουμε του ντιμπέιτ τα εννιάμερα!
Διαπραγματεύσεις πριν τη συνέντευξη -γιατί και το ντιμπέιτ συνέντευξη είναι- κάτω, πίσω, δίπλα ή πάνω στο τραπέζι δεν υπάρχουν. Τελεία και παύλα. Αν αρέσει στους πολιτικούς αρχηγούς. Αν δεν τους αρέσει να πάρουν την Πετρούλα να τους κάνει ερωτήσεις….