Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο Παναθηναϊκός υπέστη πανωλεθρία στο θέμα του Όλοφ Μέλμπεργκ που κατέληξε τελικά στον Ολυμπιακό. Κι αν η μία όψη του νομίσματος έχει να κάνει με το επικοινωνιακό κομμάτι και την ήττα που επήλθε σε αυτό, η άλλη, η πιο σημαντική δίχως άλλο, έχει να κάνει με την ουσία αυτή καθαυτή.
Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν ποδοσφαιριστή που συγκαταλέγεται δικαίως μεταξύ των κορυφαίων αμυντικών της Ευρώπης κι ας δήλωσε ο Τεν Κάτε πως «δεν θέλαμε τον Μέλμπεργκ γιατί ψάχνουμε αμυντικό ακόμα καλύτερο». Αν το «τριφύλλι» βρει και αποκτήσει καλύτερο αμυντικό, τότε ο Τεν Κάτε θα αποδειχθεί πως είχε δίκαιο, αλλιώς ο Ολλανδός προπονητής θα εκτεθεί για άλλη μια φορά…
Ξέχωρα όμως από την υπόθεση Μέλμπεργκ και την αρνητική τροπή που πήρε το όλο θέμα (εικάζεται μάλιστα τελευταίες ώρες πως η απογοήτευση θα μεγαλώσει καθότι ο σχεδόν σίγουρος Ένχελααρ φαίνεται να καταλήγει στην Αϊντχόβεν…) απογοητεύοντας πλήρως τον κόσμο των «πράσινων», ο Παναθηναϊκός θαρρώ πως έχει υποπέσει σε τρία μεγάλα σφάλματα. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός πως έχει δώσει στη δημοσιότητα το ύψος του μπάτζετ που είναι διατεθειμένος να αφιερώσει για τη μεταγραφική του ενίσχυση, το δεύτερο πως το τμήμα σκάουτινγκ κάνει ταξίδια μόνο για να κάνει και το τρίτο πως δείχνει μέχρι στιγμής να κινείται χωρίς πλάνο, χωρίς προγραμματισμό και με σαφή έλλειψη επικοινωνίας.
Αναφορικά με το πρώτο, σαφέστατα και οι ιθύνοντες του Παναθηναϊκού θα έπρεπε να γνώριζαν πως ουσιαστικά είναι νόμος όταν πρόκειται να μπεις στην αγορά για να αποκτήσεις ποδοσφαιριστές να μην γνωστοποιείς τους αριθμούς (ιδιαίτερα όταν αυτοί έχουν να κάνουν με αρκετά μηδενικά που αποδεικνύουν πως έχεις οικονομική δύναμη…) με τους οποίους προτίθεσαι να «παίξεις». Διότι αν το κάνεις, με τόσους παμπόνηρους και πολύπειρους μάνατζερ που κυκλοφορούν στην αγορά, είναι πολύ πιθανό να πέσεις στην παγίδα και από εκεί που θα μπορούσες να αποκτήσεις ποδοσφαιριστή με 3-4 εκατομμύρια ευρώ, στο τέλος να φτάσεις να πληρώσεις τα διπλάσια, δηλαδή για έναν «κούκο» να πληρώσεις για «αηδόνι»…
Σχετικά με το δεύτερο, έχω την εντύπωση πως είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει τμήμα σκάουτινγκ στον Παναθηναϊκό είναι ένα και το αυτό και σε αυτό φυσικά και δεν φταίνε οι σκάουτερς... Για να δώσω ένα τρανταχτό παράδειγμα, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, άριστος γνώστης της αργεντίνικης αγοράς έχει ταξιδέψει στην πατρίδα του αρκετές φορές, έχει παρακολουθήσει αγώνες και αγώνες, έχει συντάξει λίστες και λίστες, έχει παρουσιάσει τις προτάσεις του αναλυτικότατα, όμως ποιες από αυτές υλοποιήθηκαν; Μέχρι σήμερα καμία… Γιατί; Ας απαντήσουν αυτοί που πρέπει...
Και δεν είναι μόνο ο Ρότσα, υπάρχουν και άλλοι που έχουν ταξιδέψει κατά καιρούς στην Ευρώπη, το θέμα είναι αν βγήκε τίποτα από όλα αυτά τα ταξίδια, βγήκε; Απολύτως τίποτα και μη μου πει κανείς πως πρέπει να έχεις φοβερό τμήμα σκάουτινγκ για να ανακαλύψεις τον Κρουζ και το Σισέ, αυτοί είναι ήδη γνωστοί στην Ευρώπη και τους ξέρουν και παιδιά του δημοτικού…
Και κάτι τελευταίο… Από όλα αυτά που έχουν συμβεί μέχρι τώρα βλέπετε να υπάρχει συνεννόηση μεταξύ Τεν Κάτε, Αντωνίου και διοίκησης; Αν ναι, τι να πω, ζητώ συγνώμη, πρέπει να είμαι τελείως λάθος…
Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν ποδοσφαιριστή που συγκαταλέγεται δικαίως μεταξύ των κορυφαίων αμυντικών της Ευρώπης κι ας δήλωσε ο Τεν Κάτε πως «δεν θέλαμε τον Μέλμπεργκ γιατί ψάχνουμε αμυντικό ακόμα καλύτερο». Αν το «τριφύλλι» βρει και αποκτήσει καλύτερο αμυντικό, τότε ο Τεν Κάτε θα αποδειχθεί πως είχε δίκαιο, αλλιώς ο Ολλανδός προπονητής θα εκτεθεί για άλλη μια φορά…
Ξέχωρα όμως από την υπόθεση Μέλμπεργκ και την αρνητική τροπή που πήρε το όλο θέμα (εικάζεται μάλιστα τελευταίες ώρες πως η απογοήτευση θα μεγαλώσει καθότι ο σχεδόν σίγουρος Ένχελααρ φαίνεται να καταλήγει στην Αϊντχόβεν…) απογοητεύοντας πλήρως τον κόσμο των «πράσινων», ο Παναθηναϊκός θαρρώ πως έχει υποπέσει σε τρία μεγάλα σφάλματα. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός πως έχει δώσει στη δημοσιότητα το ύψος του μπάτζετ που είναι διατεθειμένος να αφιερώσει για τη μεταγραφική του ενίσχυση, το δεύτερο πως το τμήμα σκάουτινγκ κάνει ταξίδια μόνο για να κάνει και το τρίτο πως δείχνει μέχρι στιγμής να κινείται χωρίς πλάνο, χωρίς προγραμματισμό και με σαφή έλλειψη επικοινωνίας.
Αναφορικά με το πρώτο, σαφέστατα και οι ιθύνοντες του Παναθηναϊκού θα έπρεπε να γνώριζαν πως ουσιαστικά είναι νόμος όταν πρόκειται να μπεις στην αγορά για να αποκτήσεις ποδοσφαιριστές να μην γνωστοποιείς τους αριθμούς (ιδιαίτερα όταν αυτοί έχουν να κάνουν με αρκετά μηδενικά που αποδεικνύουν πως έχεις οικονομική δύναμη…) με τους οποίους προτίθεσαι να «παίξεις». Διότι αν το κάνεις, με τόσους παμπόνηρους και πολύπειρους μάνατζερ που κυκλοφορούν στην αγορά, είναι πολύ πιθανό να πέσεις στην παγίδα και από εκεί που θα μπορούσες να αποκτήσεις ποδοσφαιριστή με 3-4 εκατομμύρια ευρώ, στο τέλος να φτάσεις να πληρώσεις τα διπλάσια, δηλαδή για έναν «κούκο» να πληρώσεις για «αηδόνι»…
Σχετικά με το δεύτερο, έχω την εντύπωση πως είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει τμήμα σκάουτινγκ στον Παναθηναϊκό είναι ένα και το αυτό και σε αυτό φυσικά και δεν φταίνε οι σκάουτερς... Για να δώσω ένα τρανταχτό παράδειγμα, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, άριστος γνώστης της αργεντίνικης αγοράς έχει ταξιδέψει στην πατρίδα του αρκετές φορές, έχει παρακολουθήσει αγώνες και αγώνες, έχει συντάξει λίστες και λίστες, έχει παρουσιάσει τις προτάσεις του αναλυτικότατα, όμως ποιες από αυτές υλοποιήθηκαν; Μέχρι σήμερα καμία… Γιατί; Ας απαντήσουν αυτοί που πρέπει...
Και δεν είναι μόνο ο Ρότσα, υπάρχουν και άλλοι που έχουν ταξιδέψει κατά καιρούς στην Ευρώπη, το θέμα είναι αν βγήκε τίποτα από όλα αυτά τα ταξίδια, βγήκε; Απολύτως τίποτα και μη μου πει κανείς πως πρέπει να έχεις φοβερό τμήμα σκάουτινγκ για να ανακαλύψεις τον Κρουζ και το Σισέ, αυτοί είναι ήδη γνωστοί στην Ευρώπη και τους ξέρουν και παιδιά του δημοτικού…
Και κάτι τελευταίο… Από όλα αυτά που έχουν συμβεί μέχρι τώρα βλέπετε να υπάρχει συνεννόηση μεταξύ Τεν Κάτε, Αντωνίου και διοίκησης; Αν ναι, τι να πω, ζητώ συγνώμη, πρέπει να είμαι τελείως λάθος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου