«Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τόσα πολλά χρήματα μπόρεσαν να επενδυθούν και να διαχειριστούν τόσο λάθος. Η εφημερίδα είχε υπερβολικά πολλούς αρχισυντάκτες. Αλλά οι αρχισυντάκτες και οι ρεπόρτερ δεν θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με τη συνεχή παρέμβαση των δύο δημοσιογραφικά άσχετων και ανίκανων πολιτικών συμβούλων που αποπροσανατόλιζαν την εκδότρια. …
Όπως κάθε ελληνική τραγωδία, οι επαγγελματικές μας προσπάθειες δεν στάθηκαν αρκετές σε μια αγορά ΜΜΕ, όπου κυριαρχούν η πολιτική και οι πολιτικά εναγκαλισμένοι εκδότες και δημοσιογράφοι. Είπαμε από την αρχή ότι ο Ελεύθερος Τύπος δεν θα έπρεπε να εξελιχθεί σε πολιτικό εγχείρημα αλλά σε δημοσιογραφικό εγχείρημα με ανεξαρτησία και εγκυρότητα. Η συμβουλή μας απευθυνόταν σε ώτα μη ακουόντων. Πιέσαμε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός αξιόπιστου τίτλου με ποιοτική δημοσιογραφία, αλλά η στασιμότητα των πολιτικά υποκινούμενων επικεφαλής της εφημερίδας οδήγησε στη διάλυση μιας μεγάλης εφημερίδας, με ένα πολύ καλό κόνσεπτ και έναν εφυή σχεδιασμό.
Αυτό μας λέει ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια ανεξάρτητη, μοντέρνα και διοικούμενη από επαγγελματίες του είδους εφημερίδα, περισσότερο από ποτέ. Ο ΕΤ ξεκίνησε έχοντας αυτή την αποστολή, αλλά κατέληξε να είναι όπως όλες οι παλιές εφημερίδες της χώρας αυτής: αναξιόπιστη, χωρίς αναγνώστες, χωρίς διαφημιστές, χωρίς χρήματα. Και να είστε σίγουροι: Αυτή δεν είναι άλλη μια απώλεια της επονομαζόμενης “κρίσης του Τύπου”. Αν υπάρχει μια αγορά που χρειάζεται μια καλή, επαγγελματική, κερδοφόρα και ανεξάρτητη εφημερίδα, αυτή είναι η ελληνική».
Τάδε έφη Χουάν Αντόνιο Χίνερ, επικεφαλής της ισπανικής εταιρείας Innovation, (η οποία ανέλαβε πριν δυο χρόνια τον επανασχεδιασμό του Ελεύθερου Τύπου), στο άρθρο του με τίτλο: «Η τραγική (και δυστυχώς αναμενόμενη) κατάληξη του Ελεύθερου Τύπου». (Ολόκληρο το άρθρο στη διεύθυνση www.innovationsinnewspapers.com/index.php/2009/06/22/the-tragic-and-sadly-expected-end-of-eleftheros-typos).
Τα είπε όλα ο άνθρωπος. Με τ’ όνομά τους. Η μεγάλη πληγή του Τύπου στην Ελλάδα, είναι ο μέχρι ασφυξίας εναγκαλισμός πολιτικής και ΜΜΕ. Και τι περιλαμβάνει ο εναγκαλισμός αυτός; Αναντιστοιχία της κρατικής διαφήμισης με την κυκλοφορια των εφημερίδων που τη λαμβάνουν, εφημερίδες που δεν είναι ούτε καν στην πρώτη δεκάδα των κυκλοφοριών και λάμβανουν πολύ αυξημένα ποσά μέσω της κρατικής διαφήμισης σε σχέση με την κυκλοφορία και την επιρροή τους. Δηλαδή κατανομή κρατικής διαφήμισης σε ημετέρους ακόμα και αν πρόκειται για παρασιτικά και φυτοζωούντα ΜΜΕ τα οποία απολαμβάνουν προνομιακής και χαριστικής μεταχείρησης είτε πρόκειται για δάνεια από τράπεζες, παράβλεψη χρεών και ατασθαλιών, είτε την προαναφερθείσα κατανομή της κρατικής διαφήμισης. Ακόμη ελλειπή ως ανύπαρκτη εφαρμογή των νόμων αλλά και των κανόνων της αγοράς, κατευθυνόμενα ρεπορτάζ κλπ.
Ο κόσμος όμως, δημοσιογραφικός και μη, άρχισε να φωνάζει: ΩΣ ΕΔΩ. Πρέπει επιτέλους να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, πολιτικοί, εκδότες και δημοσιογράφοι. Και να ξαντραβήξουμε διαχωριστικές γραμμές που χρόνια τώρα έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ξεθωριάσει ή σε πολλές περιπτώσεις δεν υπήρξαν ποτέ. Για να ξέρουμε τι κάνουμε. Γιατί τα έχουμε μπερδέψει και μάλιστα όχι καταλάθος. Και ο τόπος άρχισε να μυρίζει...
Τι σημαίνει ΜΜΕ;
Τι είναι η εφημερίδα, το ραδιόφωνο, ο τηλεοπτικός σταθμός, η ενημερωτική ιστοσελίδα; Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης ή μέσο ανέλιξης και προβολής του επιχειρηματία και του πολιτικού που βρίσκεται από πίσω, δηλαδή Μέσο Μαζικής Επιρροής;
Ο επιχειρηματίας των ΜΜΕ, που ενίοτε είναι και εφοπλιστής, εργολάβος, εργαστασιάρχης ή ακόμα και πολιτικός θα πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχουν κάποια όρια. Όταν βάζεις το -άσχετο με το ΜΜΕ που διαθέτεις- συμφέρον και τις προσωπικές σου επιδιώξεις πάνω από τον τελικό αποδέκτη αναγνώστη - τηλεθεατή - ακροατή, τότε τον χάνεις οριστικά. Και έρχεται η πτώση της κυκλοφορίας, της τηλεθέασης, της ακροαματικότητας, της διαφήμισης και φυσικά της επιρροής που διαθέτεις. Έτσι γίνεσαι πλήρως εξαρτημένος από την κρατική διαφήμιση και παραπονιέσαι για την ανισοκατανομή της. Και τότε ή το κλείνεις το ΜΜΕ ή το πουλάς σε κάποιον πιο επιτήδειο από εσένα, ο οποίος θέλει να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα και συνεχίζει το ίδιο βιολί με εσένα αλλά βάζει μερικά χρήματα παραπάνω για να έχει διάρκεια. Στη συνέχεια όμως μπαίνει μέσα και το ξανακλείνει ή το ξαναπουλάει. Και φτου και απ’ την αρχή…
Αν θέλεις να λέγεσαι σοβαρός επιχειρηματίας, στα δύσκολα δεν το βάζεις στα πόδια. Βρίσκεις λύσεις. Γιατί το επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν πρέπει να εξαντλείται στο αυγάτισμα τις περιουσίας ή των εσόδων των κερδοφόρων επιχειρήσεών σου. Αυτές ούτως ή άλλως θα τα καταφέρουν. Η «μαγκιά» είναι να καταφέρεις να διασώσεις και την ζημιογόνο επιχείρηση και να προσφέρεις σωστή ενημέρωση. Διαφορετικά άσε τα ΜΜΕ για αυτούς που ξέρουν να τα λειτουργούν.
Η δύναμη των ΜΜΕ είναι ο αναγνώστης – τηλεθεατής – ακροατής τους. Ο οποίος δεν είναι χαζός. Έχει ήδη κάνει τον γύρο του περιπτέρου, ολοκλήρωσε το ζάπινγκ στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Έχει δει όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα θέματα των δελτίων ειδήσεων και ξέρει πολύ καλά τι πρεσβεύει το καθένα και τι καπνό φουμάρει και τι παιχνίδια παίζει αυτός που τα έχει. Αυτή την στιγμή έχει γυρίσει την πλάτη στο περίπτερο και πηγαίνει προς τον πλησιέστερο κάδο για να πετάξει εφημερίδες, τηλεόραση και ραδιόφωνο (το ίντερνετ προς το παρόν την έχει γλιτώσει). Και ξέρετε ποιο τραγουδάκι παίζει το ραδιόφωνο; Εκείνο το παλιό... «αυτά που λες εγώ τ' ακούω βερεσέ, τα παραμύθια σου τ' ανθίστηκα πια τώρα…». Κάτι πρέπει να κάνουμε λοιπόν για να σταματήσει πριν φτάσει στον κάδο.
Διαφορετικά ας κλείσουμε όλα τα ΜΜΕ και ας τα μετατρέψουμε σε Γραφεία Τύπου, αφού τα περισσότερα ως τέτοια λειτουργούν, να τελειώνουμε.
Όπως κάθε ελληνική τραγωδία, οι επαγγελματικές μας προσπάθειες δεν στάθηκαν αρκετές σε μια αγορά ΜΜΕ, όπου κυριαρχούν η πολιτική και οι πολιτικά εναγκαλισμένοι εκδότες και δημοσιογράφοι. Είπαμε από την αρχή ότι ο Ελεύθερος Τύπος δεν θα έπρεπε να εξελιχθεί σε πολιτικό εγχείρημα αλλά σε δημοσιογραφικό εγχείρημα με ανεξαρτησία και εγκυρότητα. Η συμβουλή μας απευθυνόταν σε ώτα μη ακουόντων. Πιέσαμε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός αξιόπιστου τίτλου με ποιοτική δημοσιογραφία, αλλά η στασιμότητα των πολιτικά υποκινούμενων επικεφαλής της εφημερίδας οδήγησε στη διάλυση μιας μεγάλης εφημερίδας, με ένα πολύ καλό κόνσεπτ και έναν εφυή σχεδιασμό.
Αυτό μας λέει ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια ανεξάρτητη, μοντέρνα και διοικούμενη από επαγγελματίες του είδους εφημερίδα, περισσότερο από ποτέ. Ο ΕΤ ξεκίνησε έχοντας αυτή την αποστολή, αλλά κατέληξε να είναι όπως όλες οι παλιές εφημερίδες της χώρας αυτής: αναξιόπιστη, χωρίς αναγνώστες, χωρίς διαφημιστές, χωρίς χρήματα. Και να είστε σίγουροι: Αυτή δεν είναι άλλη μια απώλεια της επονομαζόμενης “κρίσης του Τύπου”. Αν υπάρχει μια αγορά που χρειάζεται μια καλή, επαγγελματική, κερδοφόρα και ανεξάρτητη εφημερίδα, αυτή είναι η ελληνική».
Τάδε έφη Χουάν Αντόνιο Χίνερ, επικεφαλής της ισπανικής εταιρείας Innovation, (η οποία ανέλαβε πριν δυο χρόνια τον επανασχεδιασμό του Ελεύθερου Τύπου), στο άρθρο του με τίτλο: «Η τραγική (και δυστυχώς αναμενόμενη) κατάληξη του Ελεύθερου Τύπου». (Ολόκληρο το άρθρο στη διεύθυνση www.innovationsinnewspapers.com/index.php/2009/06/22/the-tragic-and-sadly-expected-end-of-eleftheros-typos).
Τα είπε όλα ο άνθρωπος. Με τ’ όνομά τους. Η μεγάλη πληγή του Τύπου στην Ελλάδα, είναι ο μέχρι ασφυξίας εναγκαλισμός πολιτικής και ΜΜΕ. Και τι περιλαμβάνει ο εναγκαλισμός αυτός; Αναντιστοιχία της κρατικής διαφήμισης με την κυκλοφορια των εφημερίδων που τη λαμβάνουν, εφημερίδες που δεν είναι ούτε καν στην πρώτη δεκάδα των κυκλοφοριών και λάμβανουν πολύ αυξημένα ποσά μέσω της κρατικής διαφήμισης σε σχέση με την κυκλοφορία και την επιρροή τους. Δηλαδή κατανομή κρατικής διαφήμισης σε ημετέρους ακόμα και αν πρόκειται για παρασιτικά και φυτοζωούντα ΜΜΕ τα οποία απολαμβάνουν προνομιακής και χαριστικής μεταχείρησης είτε πρόκειται για δάνεια από τράπεζες, παράβλεψη χρεών και ατασθαλιών, είτε την προαναφερθείσα κατανομή της κρατικής διαφήμισης. Ακόμη ελλειπή ως ανύπαρκτη εφαρμογή των νόμων αλλά και των κανόνων της αγοράς, κατευθυνόμενα ρεπορτάζ κλπ.
Ο κόσμος όμως, δημοσιογραφικός και μη, άρχισε να φωνάζει: ΩΣ ΕΔΩ. Πρέπει επιτέλους να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, πολιτικοί, εκδότες και δημοσιογράφοι. Και να ξαντραβήξουμε διαχωριστικές γραμμές που χρόνια τώρα έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ξεθωριάσει ή σε πολλές περιπτώσεις δεν υπήρξαν ποτέ. Για να ξέρουμε τι κάνουμε. Γιατί τα έχουμε μπερδέψει και μάλιστα όχι καταλάθος. Και ο τόπος άρχισε να μυρίζει...
Τι σημαίνει ΜΜΕ;
Τι είναι η εφημερίδα, το ραδιόφωνο, ο τηλεοπτικός σταθμός, η ενημερωτική ιστοσελίδα; Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης ή μέσο ανέλιξης και προβολής του επιχειρηματία και του πολιτικού που βρίσκεται από πίσω, δηλαδή Μέσο Μαζικής Επιρροής;
Ο επιχειρηματίας των ΜΜΕ, που ενίοτε είναι και εφοπλιστής, εργολάβος, εργαστασιάρχης ή ακόμα και πολιτικός θα πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχουν κάποια όρια. Όταν βάζεις το -άσχετο με το ΜΜΕ που διαθέτεις- συμφέρον και τις προσωπικές σου επιδιώξεις πάνω από τον τελικό αποδέκτη αναγνώστη - τηλεθεατή - ακροατή, τότε τον χάνεις οριστικά. Και έρχεται η πτώση της κυκλοφορίας, της τηλεθέασης, της ακροαματικότητας, της διαφήμισης και φυσικά της επιρροής που διαθέτεις. Έτσι γίνεσαι πλήρως εξαρτημένος από την κρατική διαφήμιση και παραπονιέσαι για την ανισοκατανομή της. Και τότε ή το κλείνεις το ΜΜΕ ή το πουλάς σε κάποιον πιο επιτήδειο από εσένα, ο οποίος θέλει να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα και συνεχίζει το ίδιο βιολί με εσένα αλλά βάζει μερικά χρήματα παραπάνω για να έχει διάρκεια. Στη συνέχεια όμως μπαίνει μέσα και το ξανακλείνει ή το ξαναπουλάει. Και φτου και απ’ την αρχή…
Αν θέλεις να λέγεσαι σοβαρός επιχειρηματίας, στα δύσκολα δεν το βάζεις στα πόδια. Βρίσκεις λύσεις. Γιατί το επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν πρέπει να εξαντλείται στο αυγάτισμα τις περιουσίας ή των εσόδων των κερδοφόρων επιχειρήσεών σου. Αυτές ούτως ή άλλως θα τα καταφέρουν. Η «μαγκιά» είναι να καταφέρεις να διασώσεις και την ζημιογόνο επιχείρηση και να προσφέρεις σωστή ενημέρωση. Διαφορετικά άσε τα ΜΜΕ για αυτούς που ξέρουν να τα λειτουργούν.
Η δύναμη των ΜΜΕ είναι ο αναγνώστης – τηλεθεατής – ακροατής τους. Ο οποίος δεν είναι χαζός. Έχει ήδη κάνει τον γύρο του περιπτέρου, ολοκλήρωσε το ζάπινγκ στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Έχει δει όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα θέματα των δελτίων ειδήσεων και ξέρει πολύ καλά τι πρεσβεύει το καθένα και τι καπνό φουμάρει και τι παιχνίδια παίζει αυτός που τα έχει. Αυτή την στιγμή έχει γυρίσει την πλάτη στο περίπτερο και πηγαίνει προς τον πλησιέστερο κάδο για να πετάξει εφημερίδες, τηλεόραση και ραδιόφωνο (το ίντερνετ προς το παρόν την έχει γλιτώσει). Και ξέρετε ποιο τραγουδάκι παίζει το ραδιόφωνο; Εκείνο το παλιό... «αυτά που λες εγώ τ' ακούω βερεσέ, τα παραμύθια σου τ' ανθίστηκα πια τώρα…». Κάτι πρέπει να κάνουμε λοιπόν για να σταματήσει πριν φτάσει στον κάδο.
Διαφορετικά ας κλείσουμε όλα τα ΜΜΕ και ας τα μετατρέψουμε σε Γραφεία Τύπου, αφού τα περισσότερα ως τέτοια λειτουργούν, να τελειώνουμε.
1 σχόλιο:
Όντως ο πολίτης αυτά που λένε τα ΜΜΕ τ'ακούει πλέον βερεσέ. Εδώ πάει αυτό που λέει ο Παπανδρέου - δεν είμαι ΠΑΣΟΚΟΣ αλλά έχει δίκιο- ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!
Δημοσίευση σχολίου