Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Πρώτα διασφαλίστε τα κοινά μας σύνορα κ.κ. ευρωπαίοι εταίροι


Δεν πρόλαβε να κλείσει 24ωρο η προηγούμενη ανάρτηση για τα εξοπλιστικά των τελευταίων εξήντα ετών και το «Βήμα» κυκλοφόρησε με ρεπορτάζ για τις ασφυκτικές πιέσεις της Ε.Ε. για την λήψη γενναίων μέτρων, τα οποία πρέπει να περιλαμβάνουν την κατάργηση των προϋπολογισμών των συγχωνευμένων υπουργείων, αλλά και μείωση των αμυντικών δαπανών κατά 50%!

Το ρεπορτάζ του Βήματος έχει ως εξής:

Ασφυκτικές πλέον οι πιέσεις από τους ευρωπαίους τραπεζίτες και την Ε.E. «Κόψτε υπουργεία και όπλα»

Μ. ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ | Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Την πλήρη κατάργηση των δαπανών δύο ή τριών από τα υπουργεία που «έκλεισαν» και τον περιορισμό των αμυντικών δαπανών κατά 50% απαιτούν από την κυβέρνηση οι ευρωπαίοι τραπεζίτες. Στο ίδιο μήκος κύματος, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στην κυβέρνηση να λάβει γενναία μέτρα για να ανακόψει τον δημοσιονομικό κατήφορο της ελληνικής οικονομίας και αυτό καθώς ουδόλως ικανοποιητικά κρίθηκαν τα βασικά στοιχεία του προϋπολογισμού για το 2010, που παρουσίασε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στο εφιαλτικό διήμερο που πέρασε στις Βρυξέλλες.
Οπως ανέφερε ανώτατος παράγοντας της Επιτροπής «εδώ που φθάσατε απαιτούνται πραγματικά γενναία μέτρα». Στέλεχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σημείωνε από τη Φραγκφούρτη ότι με βάση τη δική τους ορολογία «γενναίο μέτρο» θα ήταν για παράδειγμα η πλήρης κατάργηση των δαπανών δύο ή τριών υπουργείων ή η περικοπή των αμυντικών δαπανών κατά 50%. Γνωρίζοντας φυσικά ότι στην Ελλάδα «αυτά δεν γίνονται», υπενθύμισε ότι σε χώρες όπως η Ιρλανδία οι μισθοί και οι συντάξεις του Δημοσίου μειώθηκαν περί το 10%, ότι σε χώρες της Βαλτικής έκλεισαν κρατικά νοσοκομεία κ.ο.κ.
Η Επιτροπή περιμένει στην επόμενη επίσκεψη του υπουργού όχι άλλα δείγματα γραφής όσο συγκεκριμένα μέτρα. Από την ένταση και τη δεσμευτικότητα των μέτρων αυτών θα εξαρτηθεί εν πολλοίς το χρονικό περιθώριο που θα λάβει περί τον Φεβρουάριο η Ελλάδα για να ρίξει ο δημοσιονομικό έλλειμμά της από το 12,7% του ΑΕΠ στο 3%.
Το γεγονός ότι το 1993 η τότε κυβέρνηση του ΠαΣοΚ είχε επίσης παραλάβει το δημοσιονομικό έλλειμμα από την κυβέρνηση της ΝΔ στο 12%, είχε επίσης υπαχθεί η χώρα στο άρθρο 104 παράγραφος 9 της Συνθήκης και τελικά κατάφερε να το συρρικνώσει στο 3% το 1998, δεν προσφέρεται για εφησυχασμούς, αλλά ούτε και για συγκρίσεις. Και αυτό διότι προ δεκαπενταετίας η μεν ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να επηρεάσει τα οικονομικά δεδομένα αλλάζοντας την ισοτιμία της δραχμής (σήμερα δεν μπορεί), η δε παγκόσμια οικονομία δεν περνούσε τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση που περνά σήμερα. Συν τοις άλλοις εκείνη την εποχή είχε εντοπισθεί και η περίφημη «άσπρη τρύπα» (δηλαδή πλεονάσματα) στα ασφαλιστικά ταμεία, που σήμερα έχει ασφαλώς γίνει κατάμαυρη.

Η μείωση των εξοπλιστικών δαπανών είναι εφικτή.
Αρκεί η Ε.Ε. να διασφαλίσει την ακεραιότητα της χώρας μας, μιας και τα σύνορά μας είναι και δικά της σύνορα.
Ιδού η Ρόδος λοιπόν.

Περικοπές δαπανών κύριε Αλμούνια; Αρχίστε από τους εξοπλισμούς...



(Η ανάλυση που ακολουθεί είναι ολίγον τι μακροσκελής, αξίζει όμως να την διαβάσετε για να βγάλετε κάποια συμπεράσματα για την κατρακύλα της ελληνικής οικονομίας)

Ορθώς μας βάζει το μαχαίρι στο λαιμό η Ευρωπαϊκή Ένωση δια χειρός του αρμοδίου Επιτρόπου για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Χοακίν Αλμούνια. Είναι αλήθεια ότι επί σειρά ετών οι ελληνικές κυβερνήσεις παρουσίαζαν άλλα αντί άλλων στην Ε.Ε. προκειμένου να κερδίζουν χρόνο, αλλά δεν έκαναν ποτέ το παραμικρό βήμα, καμία σοβαρή προσπάθεια για την εξυγίανση των οικονομικών της χώρας. Μόνο που ο κ. Αλμούνια ξεχνάει (;) κάτι πολύ σημαντικό, το γεγονός ότι η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ, έχουν καταστήσει την Ελλάδα έναν από τους καλύτερους πελάτες της παγκόσμιας βιομηχανίας όπλων.

Για όσους δεν γνωρίζουν ή επιμένουν να αγνοούν, η Ελλάδα την τελευταία πενταετία 2004-2009 βρέθηκε στην 5η θέση των χωρών που εισάγουν στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Η θέση αυτή τοποθετεί την χώρα μας τρεις θέσεις υψηλότερα από την επίδοσή της συνολικά τα τελευταία είκοσι χρόνια, ενώ σημείωσε και ρεκόρ: το 1992, το 2003 και το 2007 κατέλαβε την 2η θέση παγκοσμίως (!) ακολουθώντας από την Ιαπωνία, την Ινδία και τη Νότιο Κορέα, οι οποίες είχαν την πρωτιά τις τρεις αυτές χρονιές αντίστοιχα.
Δεν το λέμε εμείς, το λένε τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης (SIPRI), το οποίο ναι μεν εξετάζει μόνο τις εισαγωγές εξοπλισμών -και η Ελλάδα μόνο τέτοιες έχει αφού δεν παράγει όπλα συνεπώς είναι λογικό να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις- αλλά και πάλι το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

59 χρόνια εξοπλισμών: Πεταμένα λεφτά

Η συντηρούμενη, εδώ και δεκαετίες, ένταση με την Τουρκία υπό τον φόβο θερμών επεισοδίων -που ενίοτε σημειώνονται- και το ενδεχόμενο σύρραξης -και αυτή συνέβη το 1974- στοιχίζουν ετησίως πακτωλό χρημάτων στη χώρα μας, κονδύλια τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να κλείσουν πολλές μαύρες τρύπες του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι δεν θα είχαμε κάνεναν κύριο Αλμούνια να μας κουνά επιτιμητικά το δάχτυλο. Για την Ελλάδα ο βασικός πωλητής οπλικών συστημάτων είναι με διαφορά -ποιος άλλος;- οι ΗΠΑ και ακολουθούν οι χώρες της Ε.Ε.
Το οξύμωρο είναι ότι η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί την εκάστοτε κυβέρνηση για το υπέρογκο των εξόδων για τους εξοπλισμούς, όταν όμως γίνει εκείνη κυβέρνηση κανονίζει να αγοραστούν νέα εξοπλιστικά πακέτα, τα οποία όμως θα πληρωθούν επί των ημερών της επόμενης κυβέρνησης, την οποία θα ψέξει και πάλι εκείνη ως αντιπολίτευση! Αν δε, επανεκλεγεί ως κυβέρνηση συνεχίζει το ίδιο βιολί. Και το γαϊτανάκι των εξοπλισμών καλά κρατεί.

Ο Ψυχρός Πόλεμος και η Μεταπολίτευση



Από το 1950 ως το 1974, κατά τη διάρκεια δηλαδή μιας περιόδου που αντιστοιχεί με την ακμή του Ψυχρού Πολέμου, βασικός προμηθευτής της χώρας μας και με διαφορά, ήταν οι ΗΠΑ αφού το 90% των εξοπλισμών προέρχονταν από αυτή και ακολουθούσαν η Γερμανία με 10% και η Γαλλία με 5%. Οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή από το 1974 ως το 1980, εποχή του συνθήματος «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία», έβαλαν στο παιχνίδι και την Γαλλία το μερίδιο της οποίας ανεβαίνει στο 24% (ακριβή η συμμαχία…), αλλά και την Γερμανία η οποία φτάνει στο 13,6%. Βεβαίως οι ΗΠΑ διατηρούν το διόλου ευκαταφρόνητο 58 %. Το 1974 σημειώνεται η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Η «Αλλαγή» και η «δεξιά παρένθεση»



Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1981 οι ΗΠΑ θα υποστούν ένα ισχυρό σοκ, καθώς το ποσοστό τους συρρικνώνεται στο 33%. Την μερίδα του λέοντος αποσπά η Ευρώπη και συγκεκριμένα η Γαλλία 19,7%, η Γερμανία 16,8%, η Ολλανδία 15,1% και η Ιταλία 9,7%. Σύνολο 64%. Η Ελλάδα ήταν τότε νεόκοπο μέλος της ΕΟΚ και μόλις είχαν αρχίσει να ρέουν τα πρώτα κονδύλια. Μόνο που πήγαν σε λάθος μεριά.
Η δεύτερη τετραετία Παπανδρέου συμπίπτει και με την αναζοπύρωση της έντασης με την Τουρκία με αποκορύφωμα το επεισόδιο με το Σισμίκ το 1987, όπου φτάσαμε μια ανάσα από τον πόλεμο. Και δεν ήταν η τελευταία φορά, από ότι αποδείχθηκε… Η επάνοδος της δεξιάς με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1990-1993) έφερε και πάλι τις ΗΠΑ στην πρώτη θέση με 64,3%. Η Γερμανία ακολουθεί με 17%, η Ολλανδία με 7,8% και η Γαλλία πέφτει στην τελευταία θέση με 6,8%.

«Ευχαριστώ» στους Αμερικανούς
«Ich liebe dich» στους Γερμανούς




Επί των ημερών του Κώστα Σημίτη στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης το ποσοστό των ΗΠΑ φτάνει στο 51%, ενώ εμφανίζεται ως αουτσάιντερ η Ρωσία με ποσοστό 10% (ας μην ξεχνάμε την πολυσυζητημένη υπόθεση των S-300 και των Tor M1), ακολουθεί η Γερμανία με 19,9% (μεταξύ άλλων με υποβρύχια που… γέρνουν όπως το «Παπανικολής» από την ThyssenKrupp), η Ολλανδία με 10%, η Γαλλία με 3%. Οι περισσότερες παραγγελίες είχαν γίνει –με τον τρόπο που προαναφέραμε- πριν εκλεγεί πρωθυπουργός ο Κ. Σημίτης. Στην περίοδο αυτή σημειώθηκε και ένα ακόμα θερμό επεισόδιο, αυτό των Ιμίων που έφερε Ελλάδα και Τουρκία πιο κοντά από ποτέ στον πόλεμο.
Στο διάστημα 2004-2008, όσο δηλαδή διήρκεσε η δεύτερης επάνοδος της δεξιάς, ανθεί ο «έρωτας» με τους Γερμανούς και η πρώτη πεντάδα διαμορφώνεται ως εξής: στην πρώτη θέση η Γερμανία με 30,6%, (παρόλα αυτά μας το παίζει βαρύ πεπόνι επειδή ακόμα δεν έχουμε αγοράσει Eurofighter αντί για F-16). Oι ΗΠΑ αποσπούν ένα 24%, ακολουθούν η Γαλλία με 23,8% (που θέλει να αγοράσουμε μαχητικά Rafal), οι Ρώσοι με 1,7% και η Βρετανία με την Ιταλία με 4,2%.

Ορίστε που πάνε τα λεφτά


Σύμφωνα με διεθνή έρευνα του ινστιτούτου μελετών International Peace Research Institute για τις δαπάνες για το στρατιωτικό εξοπλισμό, η χώρα μας ξόδεψε 3,5 δισ. ευρώ την περίοδο 2000 – 2004 για την αγορά συμβατικών αμυντικών συστημάτων, ενώ μόνο το 2004 η καταχρεωμένη, κατά τα άλλα, Ελλάδα ξόδεψε 1 δισ. ευρώ. Τέλος προ ημερών ο υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι οι παραλαβές για το 2009, θα κινηθούν στο ύψος των 3,1 δισ. ευρώ, ενώ αυτές του 2010 θα φθάσουν τα 2,7 δισ. ευρώ.
Ο υπουργός είχε μόλις γυρίσει από την άτυπη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μπρατισλάβα, στο περιθώριο της οποίας υπέστη στενό μαρκάρισμα από Ευρωπαίους και Αμερικανούς αξιωματούχους, οι οποίοι προσπαθούν να πουλήσουν στην Ελλάδα την… πραμάτεια τους: F-16, Eurofighter, Rafale και άλλα πολλά. Δηλαδή για την δεκαετία 2000-2010 έχουμε σύνολο 9,3 δισ. ευρώ σε εξοπλισμούς.
Και κάτι τελευταίο: Σύμφωνα με τα στοιχεία των κατασκευαστικών εταιρειών των αεροσκαφών που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία, το κόστος κάθε φορά που ένα μαχητικό απογειώνεται για αναχαίτηση είναι 15.000 - 20.000 ευρώ, αναλόγως με τον τύπο του αεροσκάφους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, από το 2000 μέχρι και το τέλος του 2008, η τουρκική αεροπορία έβγαλε για πτήσεις στο Αιγαίο, εντός του χώρου ευθύνης της Ελλάδας και σε πολλές περιπτώσεις και εντός του ελληνικού εναέριου χώρου, 46.150 αεροσκάφη.
Για την αντιμετώπισή τους από την Ελλάδα απογειώθηκαν 18.505 μαχητικά που πέταξαν για 27.757,5 ώρες. Το συνολικό κόστος των πτήσεων είναι 416,3 εκατ. ευρώ. Σε αυτό δεν περιλαμβάνεται το κόστος των εκπαιδευτικών πτήσεων.
Ορίστε που πάνε τα λεφτά…

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...


Εδώ είμαστε πάλι. Προτιμήσαμε να σιωπήσουμε για ένα διάστημα, τόσο όσο χρειάστηκε για να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός των εκλογών. Όλες αυτές τις ημέρες όμως δεν αδρανήσαμε.
Ακούσαμε, διαβάσαμε, αφουγκραστήκαμε.
Είχαμε μπροστά μας μια νέα εικόνα η οποία είναι ακόμα υπό διαμόρφωση. Η νέα κυβέρνηση έπιασε δουλειά - το αν θα είναι και αποτελεσματική θα το δούμε σύντομα- η αξιωματική αντιπολίτευση αναζητά εναγωνίως αρχηγό και οι "μικροί" της Βουλής μέχρι πριν από λίγα 24ωρα πετούσαν ακόμα "σαΐτες" ο ένας στον άλλο περιμένοντας να αρχίσει το "μάθημα".
Το "μάθημα" όμως άρχισε και μάλιστα με δύσκολα: Οικονομία. Κεφάλαιο πρώτο: Προϋπολογισμός 2010. Έχουμε και λέμε: Το προσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπει έλλειμμα 9,4% του ΑΕΠ, ύφεση 0,3% αλλά και πληθωρισμό 1,4%. Φέρνει αυξήσεις 10% στη φορολογία των ποτών και των τσιγάρων αλλά και αναπροσαρμογές μισθών και συντάξεων της τάξεως του 1,5%. Στην ουσία η κυβέρνηση "φωτογράφισε" το 2010 ως δεύτερη χρονιά ύφεσης.
Εντωμεταξύ κόπηκαν οι λιμουζίνες στο δημόσιο και μαζί με αυτές και η ελπίδα για το καινούριο σαραβαλάκι του νεοέλληνα, αφού αποσύρθηκε και η απόσυρση των παλαιών αυτοκινήτων. Επιχειρείται οσονούπω να ανοίξει το ασφαλιστικό (υποθέτουμε πιο εύκολα από το λιμάνι του Πειραιά όπου απεργούν και πάλι οι λιμενεργάτες), οι παπάδες “γκρινιάζουν” για τον τριπλασιασμό του συντελεστή του Ενιαίου Τέλους Ακινήτων (ΕΤΑΚ) ειδικά για την εκκλησιαστική περιουσία και οι επιχειρηματίες για την έκτακτη εισφορά 5%-10% σε επιχειρηματικά κέρδη και την αύξηση του ΕΤΑΚ στα ακριβά ακίνητα. Έρχεται και ο νέος Καποδίστριας. Σιγά σιγά ξαναπιάνουμε και τα εξωτερικά με ΠΓΔΜ και Τουρκία, έρχεται και η Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο.
Την ίδια ώρα στην κούρσα για την διαδοχή στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας έμειναν η Ντόρα, ο Αντώνης και ο Πανίκας. Όποιος από τους δυο καταφέρει να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Αβραμόπουλου που αποσύρθηκε έχει σημαντικό αβαντάζ, αν πάρει δε μαζί του και τον νομάρχη της Θεσσαλονίκης έχει... βάλει γκολ από τα αποδυτήρια.
Από όπου και να το δείτε, ο χειμώνας προβλέπεται θερμός, παρά τις εκτιμήσεις των μετεωρολόγων για χιόνια.
Όρεξη να' χουμε να γράφουμε και εσείς να διαβάζετε. Καλό χειμώνα!

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Πρώτο στοίχημα η ηθική…


Αναμφίβολα, η θριαμβευτική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης σχετικά με το ποιο ήταν το μήνυμα που πέρασε ο ελληνικός λαός στην προηγούμενη κυβέρνηση και τον απερχόμενο πρωθυπουργό κ. Καραμανλή.

Αυτά όμως ανήκουν από χθες στο παρελθόν, σήμερα υπάρχει μια καινούρια ημέρα, με το νέο πρωθυπουργό της χώρας να καλείται να δώσει λύσεις σε πάμπολλα ζητήματα που αφορούν την κοινωνία μας και κυρίως – και αυτό αποτελεί προσωπική μας γνώμη – να αντιμετωπίσει με δύναμη και αποφασιστικότητα τα φαινόμενα διαφθοράς που εμφανίστηκαν κατά συρροή στο διάστημα που η Νέα Δημοκρατία κρατούσε τα ηνία διακυβέρνησης της Ελλάδας.

Θα έλεγε κανείς πως το μεγάλο στοίχημα για τον Γιώργο Παπανδρέου είναι εν αρχή η εφαρμογή της ηθικής, της ηθικής που ξεκινάει από τον τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιηθεί η σύσταση του κυβερνητικού σχήματος και φτάνει μέχρι την αντιμετώπιση του «κονέ» και των «εγώ», στοιχεία για τα οποία τον ακούσαμε να κάνει λόγο πως θα καταργήσει σε όλες σχεδόν τις προεκλογικές του ομιλίες. Αν τα καταφέρει, θα έχουμε κάθε λόγο να ευελπιστούμε σε ένα καλύτερο μέλλον, σε ένα μέλλον που θα υπάρχει αξιοκρατία και διαφάνεια, αλλιώς το παιχνίδι θα χαθεί από νωρίς…

Ο λαός δεν συγχωρεί

(για μεγέθυνση κάντε κλίκ στο γράφημα)

Χωρίς πολλά λόγια το συμπέρασμα των χθεσινών εκλογών είναι ένα: Ο λαός δεν συγχωρεί και όταν έρχεται η ώρα τιμωρεί και μάλιστα με την εσχάτη των ποινών. Η συντριπτική ήττα της Νέας Δημοκρατίας αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την διάθεση του λαού –πλέον- απέναντι σε εκείνους που τον κυβερνούν, όποιοι και αν είναι αυτοί. Η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι αναμφισβήτητα τιμωρία της Νέας Δημοκρατίας, είναι όμως και προειδοποίηση προς το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Περιθώρια λάθους δεν υπάρχουν. Κυβέρνα σωστά ή θα πας σπίτι σου. Τέλος.

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Μαυρογιαλούρο δαγκωτό!


Τα ψέματα τελείωσαν. Τον λόγο τώρα έχει η κάλπη. Το τι θα ρίξετε μέσα το ξέρετε εσείς. Δεν σας σας προτρέψουμε να ψηφίσετε τον τάδε ή τον δείνα. Την επιλογή σας την έχετε κάνει. Εμείς πάντως θα ψηφίσουμε … Μαυρογιαλούρο!
Και εξηγούμαστε αμέσως. Εδώ και 44 χρόνια, από τότε δηλαδή που γυρίστηκε το “Υπάρχει και φιλότιμο” το 1965 με πρωταγωνιστή τον υπουργό Ανδρέα Μαυρογιαλούρο (Λάμπρος Κωνσταντάρας), το όνομα “Μαυρογιαλούρος” έχει ταυτιστεί με τον μπαγαπόντη, θεομπαίχτη πολιτικό που τα παίρνει από παντού και βολεύει τους δικούς του. Έλα όμως που ο Μαυρογιαλούρος δεν ήταν τέτοιος!
Στην ταινία ο υπουργός Μαυρογιαλούρος εντελώς τυχαία μετά από κάποιο ατύχημα, πληροφορείται τις απάτες των συνεργατών του, οι οποίοι εν αγνοία του έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Τι έκανε ο εν έτι 1965 Μαυρογιαλούρος; Πρώτα από όλα παραιτήθηκε επιτόπου (φιλότιμο, λέξη άγνωστη στην πολιτική σήμερα), πέταξε με τις κλωτσιές έξω τους πρώην πλέον συνεργάτες του (αποφασιστικότητα, λέξη επίσης άγνωστη στην πολιτική σήμερα) και τους έστειλε πακέτο στον εισαγγελέα με όλα τα στοιχεία που βρήκε ερευνώντας το θέμα (αυτό σήμερα θα γινόταν με ΕΔΕ, Ένορκη Διοικητική Εξέταση δηλαδή, αλλά ξέρουμε την τύχη τέτοιων διαδικασιών…), βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους.
Με λίγα λόγια: Ξεκαθάρισε την κατάσταση και πήγε σπίτι του οικειοθελώς συνειδητοποιώντας ότι δεν κάνει για υπουργός. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε. Έτσι απλά.

Τι θα γινόταν σήμερα

Τι θα έκανε ένας Μαυρογιαλούρος του 2009; Πρώτα από όλα δεν υπάρχει περίπτωση να μην γνωρίζει τις ρεμούλες των συνεργατών του και του υπουργείου του, το πιθανότερο είναι ότι συμμετέχει και ο ίδιος. Εκτός αυτού οι ρεμούλες δεν αποκαλύπτονται πλέον τυχαία, αλλά από τα ΜΜΕ -ενίοτε χωρίς αγαθές προθέσεις- και φυσικά ούτε λόγος για οικειοθελή παραίτηση.
Τώρα, αν κάπου παρακάτω η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο τον “παραιτεί” ο πρωθυπουργός και… δεν σε ξέρω δεν με ξέρεις. Αλλά τα λεφτά μένουν στην τσέπη εκείνων που τα βούτηξαν διότι δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις…
Φυσικά παραμένει πάντα ισχυρό το ενδεχόμενο να μην μείνει για πολύ σπίτι του ο “κακός υπουργός”, διότι όταν ξαναστηθούν κάλπες και έχει ψιλοξεχαστεί το “παράπτωμα” ίσως βρει τρόπο να τρυπώσει στα ψηφοδέλτια ή σε κάποιο δημόσιο ή κομματικό θώκο μετεκλογικά. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και πρόσφατα…
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους οι Μαυρογιαλούροι είναι απαραίτητοι στην πολιτική ζωή του τόπου. Αρκεί να έχουν καλύτερα αντανακλαστικά από αυτόν της ταινίας. Και μην νομίζετε, υπάρχουν τέτοιοι. Για κοιτάξτε λίγο καλύτερα...

Υ.Γ. Αν θέλετε να γελάσετε, μέρες που είναι, ο Μαυρογιαλούρος σας περιμένει στο link: http://video.google.com/videoplay?docid=-6567021485596379578#

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΓΔΜ: ΗΠΑ - Μ. Βρετανία - Αλβανία αντιδρούν, η Ελλάδα κοιμάται


Και ενώ εμείς “ψηνόμαστε” στον πυρετό των εκλογών οι γείτονες Σκοπιανοί οργιάζουν. Η νέα πρόκληση ακούει στο όνομα “Μακεδονική Εγκυκλοπαίδεια” (έκδοση της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών της ΠΓΔΜ) και αυτή τη φορά προκάλεσε την αντίδραση ακόμα και των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της Αλβανίας. Η παρουσίαση της εγκυκλοπαίδειας αυτής έγινε την περασμένη Πέμπτη στα Σκόπια, παρουσία του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρούεφσκι.
Δεδομένου ότι το κομμάτι της παραχαραγμένης ιστορίας της ΠΓΔΜ που αφορά την Ελλάδα το γνωρίζουμε ας αναλύσουμε λίγο εκείνο που προκάλεσε την αντίδραση εκτός Ελλάδας. Οι Αλβανοί λοιπόν αντέδρασαν έντονα καθώς στην εν λόγω εγκυκλοπαίδεια αναφέρεται ότι οι Αλβανοί εγκαταστάθηκαν βιαίως τον 16ο αιώνα σε εδάφη της σημερινής ΠΓΔΜ, εκτοπίζοντας τους ντόπιους κατοίκους και επιπλέον σημειώνονται ως «Σίπταρι», χαρακτηρισμός που θεωρείται προσβλητικός για τους Αλβανούς. Οι τελευταίοι υποστηρίζουν ότι ο αλβανικός πληθυσμός στην ΠΓΔΜ είναι αυτόχθονος.
Παράλληλα αναφέρεται ότι οι Αλβανοί αντάρτες του UCK στην ΠΓΔΜ (για όσους δεν θυμούνται το 2001 σημειώθηκε πολύμηνη σύρραξη μεταξύ των Αλβανών του UCK και των δυνάμεων ασφαλείας της ΠΓΔΜ με αφορμή τα δικαιώματα των Αλβανών της χώρας), εκπαιδεύτηκαν από Αμερικανούς και Βρετανούς στρατιωτικούς. Αυτή η αναφορά ήταν που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των πρεσβειών των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας στην ΠΓΔΜ, οι οποίες έκαναν λόγο για ψευδεπίγραφες, αβάσιμες και απαράδεκτες αξιώσεις της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών της ΠΓΔΜ η οποία επιχείρησε να εμπλέξει τις ΗΠΑ και την Μ. Βρετανία σε γελοίες υποθέσεις.
Το θέμα μάλιστα μονοπώλησε το ενδιαφέρον της συζήτησης του Αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα, με τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ, Γκιόργκι Ιβάνοφ, στη διάρκεια της συνάντησής τους στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ. Ο Σαλί Μπερίσα χαρακτήρισε απαράδεκτο το περιεχόμενο της εγκυκλοπαίδειας και δήλωσε ότι είναι απαραίτητη η παρέμβαση των ανωτάτων αρχών της ΠΓΔΜ και η διατύπωση ξεκάθαρης θέσης για την ομαλοποίηση της κατάστασης τονίζοντας ότι… “Κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει ταυτότητα βασιζόμενος στη νοθεία της ιστορίας”.

Αντιδράσεις εντός και εκτός ΠΓΔΜ

Αξίζει να σημειωθεί ότι έντονες αντιδράσεις υπήρξαν εντός και εκτός ΠΓΔΜ από διανοούμενους Αλβανούς και αλβανικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, που ζητούν την απόσυρση της εγκυκλοπαίδειας αυτής. Από το σύγγραμμα αποστασιοποιήθηκαν οι Αλβανοί διανοούμενοι, μέλη της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, οι οποίοι αποχώρησαν κατά την συγγραφή της εγκυκλοπαίδειας, διαφωνώντας για τις αναφορές που σχετίζονται με τους Αλβανούς της ΠΓΔΜ. Οι Αλβανοί διανοούμενοι τονίζουν ότι “η Εγκυκλοπαίδεια είναι η απόδειξη ενός ανώριμου έθνους, ανίκανου να βρει την ταυτότητα του”.

Ανάκρουση πρύμνας

Μετά από τις αντιδράσεις το αρμόδιο τμήμα της Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών της ΠΓΔΜ αναμένεται να προχωρήσει σε διορθώσεις στα κείμενα της εγκυκλοπαίδειας. Συμφωνούμε και προτείνουμε να αρχίσουν… από τον τίτλο. Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί ή μόνον εκεί αν θέλετε. Είναι και στο γεγονός ότι Αλβανοί, Αμερικανοί και Βρετανοί πέτυχαν σε μια εβδομάδα αυτό που δεν πετύχαμε εμείς τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, την αναδίπλωση δηλαδή της ΠΓΔΜ όσον αφορά την παραχάραξη της ιστορίας. Και μάλιστα το πέτυχαν χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με τα δικά μας “Κανείς δεν μπορεί να δημιουργήσει ταυτότητα βασιζόμενος στη νοθεία της ιστορίας” ήταν η ατάκα του Σαλί Μπερίσα. Μήπως να ξυπνήσει το υπουργείο Εξωτερικών με αυτή την αφορμή; Τώρα δηλαδή που “πήρε ο πόνος” και τους άλλους;

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε



Είδαμε λοιπόν και τα δυο ντιμπέιτ αλλά σοφότεροι δεν γίναμε. Ούτε από το ντιμπέιτ των έξι ούτε από αυτό των δυο. Ακούσαμε άλλη μια φορά τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια (ν’ αγαπιόμαστε…) και συμπέρασμα ουδέν. Κατά τα άλλα έμειναν οι οπαδοί των δυο κομμάτων να νομίζουν ότι οι αρχηγοί τους... έσκισαν τη γάτα. Α, ναι και οι φίλτατοι δημοσιογράφοι να κομπάζουν για την “κατάκτηση του πολιτικού πολιτισμού μας” όπως αποκαλούσαν το ντιμπέιτ Καραμανλή - Παπανδρέου.
Συγγνώμη, αλλά αυτό το τελευταίο στις ΗΠΑ πραγματοποιείται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ανελλιπώς από το 1960. Θέλετε να μας πείτε ότι εμείς μέχρι χθες ήμασταν πολιτικά απολίτιστοι; Σαν να μην έχετε άδικο, αλλά τι σας κάνει να πιστεύετε ότι από χθες άλλαξε κάτι;

Υ.Γ. Ναι, ναι, ξέρουμε, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες οι άλλοι λαοί ήσαν… ενδεδυμένοι προβιές και όταν οι άλλοι λαοί ανακάλυπταν ότι τρώγεται το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη…
Ξέρετε, από τότε που χτίστηκε ο Παρθενώνας πέρασαν περισσότερα από 2500 χρόνια. ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ;;;

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Του… ντιμπέιτ τα εννιάμερα!


Ρε πάμε καλά ή να βάλουμε τις φωνές; Που ακούστηκε ο συνεντευξιαζόμενος να έχει λόγο στο περιεχόμενο των ερωτήσεων που θα του υποβληθούν; Σε ποια δημοσιογραφική σχολή σας τα έμαθαν αυτά; Ασφαλώς σε καμία, διότι στο μάθημα της συνέντευξης άλλα διδάσκουν. Αλλά τα τηρεί κανείς;
Ο δημοσιογράφος έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη συνέντευξη. Ο δημοσιογράφος ρωτάει και ο συνεντευξιαζόμενος έχει δυο επιλογές: Είτε απαντά, είτε σιωπά. Αν θέλει να απαντήσει το κάνει, αν δεν του αρέσει η ερώτηση δεν απαντά ή εκφράζει τη διαφωνία του. Και στις δυο περιπτώσεις έχει απαντήσει και από εκεί και πέρα τον κρίνει ο τηλεθεατής – ψηφοφόρος.
Αν οι μεγαλοδημοσιογράφοι έχουν τα … φρύδια πρέπει να ζητήσουν από τους πολιτικούς ντιμπέιτ άνευ όρων. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά να τους μαζεύουν με το καλάμι σαν τις γαλοπούλες και μετά να φεύγουν μαδημένοι, χωρίς να έχουν κάνει τις ερωτήσεις που έπρεπε και χωρίς να έχουν πάρει σαφείς απαντήσεις στις ερωτήσεις που κατάφεραν και έκαναν. Γιατί τότε έτσι δεν έχουμε ντιμπέιτ, έχουμε του ντιμπέιτ τα εννιάμερα!
Διαπραγματεύσεις πριν τη συνέντευξη -γιατί και το ντιμπέιτ συνέντευξη είναι- κάτω, πίσω, δίπλα ή πάνω στο τραπέζι δεν υπάρχουν. Τελεία και παύλα. Αν αρέσει στους πολιτικούς αρχηγούς. Αν δεν τους αρέσει να πάρουν την Πετρούλα να τους κάνει ερωτήσεις….


Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Είναι πολλά τα λεφτά των εκλογών…


Αναρωτιέται τελικά κανείς αν στην κάλπη, κάθε φορά που γίνονται εκλογές, ρίχνουμε ψήφους ή… χαρτονομίσματα. Και αυτό διότι το κόστος της εκλογικής διαδικασίας ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια ευρώ κάθε φορά, χρήματα τα οποία πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης αφού βγαίνουν από τον κρατικό κορβανά τον οποίο γεμίζει.
Οι εκλογές λοιπόν του Οκτώβρη θα μας στοιχίσουν επισήμως περίπου 120 εκατομμύρια ευρώ, ανεπισήμως πολύ περισσότερα. Συγκεκριμένα επειδή τα κόμματα έλαβαν στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 13,4 εκατομμύρια ευρώ, (0,22 τοις χιλίοις επί των τακτικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού), στις εθνικές εκλογές θα λάβουν άλλα οκτώ εκατομμύρια ευρώ, καθώς σύμφωνα με τον νόμο, σε περίπτωση διπλών εκλογών εντός του ιδίου έτους, η συνολική εκλογική επιχορήγηση των κομμάτων δεν μπορεί να υπερβαίνει το 0,35 τοις χιλίοις επί των τακτικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.
Παράλληλα την επαύριο των εκλογών θα πρέπει να πληρωθούν οι περισσότεροι από 21.000 δικηγόροι που θα έχουν εργασθεί ως δικαστικοί αντιπρόσωποι (1000 ευρώ έκαστος), ενώ περίπου 7.500 - 8.000 υπάλληλοι Δήμων και Νομαρχιών θα περιμένουν το εκλογικό τους επίδομα, το οποίο κυμαίνεται από 500 ως και 2.500 ευρώ με συνολικό κόστος πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ.
Συνυπολογίστε επίσης τα έξοδα του υπουργείου Εσωτερικών για: την οργάνωση των Κέντρων Τύπου στο υπουργείο και το Ζάππειο τη βραδιά των εκλογών, τις διαφημιστικές εταιρείες που έφτιαξαν τα εκλογικά σποτ και για την εταιρεία που μεταδίδει τα αποτελέσματα των εκλογών.
Επιπλέον μην ξεχνάτε ότι ακόμα και το μικρότερο τηλεοπτικό σποτ, το μικρότερο φυλλάδιο υποψηφίου, τα αυτοκόλλητα, οι σημαίες, τα μπλουζάκια, τα κασκόλ και τα υπόλοιπα... gadgets που πωλούνται εν μέσω των προεκλογικών συγκεντρώσεων, εμμέσως,τα έχουμε πληρώσει από την τσέπη μας. Για τα δε τελευταία όσοι βρεθούν στις συγκεντρώσεις ξαναπληρώνουν για να τα αποκτήσουν! Σκεφτείτε τέλος και το κόστος σε περίπτωση που δεν θα επιτευχθεί αυτοδυναμία και προχωρήσουμε σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις.
Μετά από αυτόν τον σύντομο υπολογισμό σίγουρα πολλοί θα κάνουν τον σταυρό τους, όποιος έρθει πρώτος το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου να πάρει και την αυτοδυναμία με την πρώτη!

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Αυτοδυναμία: Κουκιά μετρημένα...


Η εκλογική αναμέτρηση της 4ης Οκτωβρίου θα είναι από τις λίγες όπου το βασικό ερώτημα δεν θα είναι ποιο κόμμα θα έρθει πρώτο, αλλά αν αυτό θα εξασφαλίσει και την πολυπόθητη αυτοδυναμία προκειμένου να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Και σε αυτό το ερώτημα η απάντηση δεν θα δοθεί από την διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος, αλλά από το αν θα εισέλθουν στη Βουλή οι λεγόμενοι “μικροί” - στην παρούσα συγκυρία ο λόγος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους- και από το ποσοστό που θα συγκεντρώσουν τα εκτός Βουλής κόμματα.
Σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο* το πρώτο κόμμα μπορεί να εξασφαλίσει πλειοψηφία των 151 εδρών και να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση το λιγότερο με 39,2%. Το ποσοστό αυτό είναι το λεγόμενο “κατώφλι της αυτοδυναμίας” και προϋποθέτει τέσσερα κόμματα στην Βουλή (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ, ΛΑ.Ο.Σ.) και το συνολικό ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων στο 7,8%.
Στην περίπτωση που εισέλθουν στη Βουλή πέντε κόμματα, δηλαδή μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ το κατώτατο όριο για αυτοδυναμία 151 εδρών ανεβαίνει στο 40,4% με το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που δεν θα μπουν στη Βουλή στο 5%.
Τέλος στην περίπτωση, που στην επόμενη Βουλή μπουν έξι κόμματα, μαζί δηλαδή με τους Οικολόγους Πράσινους, το όριο της αυτοδυναμίας πηγαίνει στο 41,5%, με το συνολικό ποσοστό των υπολοίπων κομμάτων στο 2,5%. Πρέπει να σημειωθεί ότι στις εθνικές εκλογές παραδοσιακά το ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων είναι κατά μέσο όρο 2,5%.

Οι διερευνητικές εντολές

Σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία το άρθρο 37 του Συντάγματος της Ελλάδος ορίζει την διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί:
Άρθρο 37
1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Πρωθυπουργό και, με πρότασή του, διορίζει και παύει τα λοιπά μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς.
2. Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Αν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία διερευνητική εντολή για να διακριβωθεί η δυνατότητα σχηματισμού Κυβέρνησης που να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής.
3. Αν δεν διαπιστωθεί αυτή η δυνατότητα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του δεύτερου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος και εάν δεν τελεσφορήσει κι αυτή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει διερευνητική εντολή στον αρχηγό του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος. Κάθε διερευνητική εντολή ισχύει για τρεις ημέρες. Αν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού Κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής για τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή.
4. Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ανατίθεται, σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης ή διερευνητική εντολή σε αρχηγό κόμματος, αν το κόμμα δεν έχει αρχηγό ή εκπρόσωπο, ή αν ο αρχηγός ή ο εκπρόσωπος του δεν έχει εκλεγεί βουλευτής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει την εντολή σ' αυτόν που προτείνει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Η πρόταση για την ανάθεση εντολής γίνεται μέσα σε τρεις ημέρες από την ημέρα που ο Πρόεδρος της Βουλής ή ο αναπληρωτής του ανακοινώνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη δύναμη των κομμάτων στη Βουλή· η ανακοίνωση αυτή γίνεται πριν από κάθε ανάθεση εντολής.


* Ο ισχύων εκλογικός νόμος με τις κυριότερες ρυθμίσεις είναι ο νόμος 3231/2004 περί εκλογής βουλευτών. Εισηγητής του υπήρξε ο Κώστας Σκανδαλίδης, ως υπουργός Εσωτερικών της τελευταίας κυβέρνησης Σημίτη. Ολόκληρο το κείμενο του νόμου υπάρχει στην ιστοσελίδα http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/n3231_04.htm

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Αlea jacta est


Alea jacta est. Ο κύβος ερρίφθη. Και μάλιστα με τη μορφή κάλπης. Βέβαια μέχρι να ρίψει τον κύβο ο πρωθυπουργός έσπασαν καρδιές. Το Μέγαρο Μαξίμου χθες βράδυ θύμιζε την Καπέλα Σιξτίνα του Βατικανού σε ημέρα εκλογής νέου Ποντίφικα. Οι συγκεντρωμένοι δημοσιογράφοι έμοιαζαν να περιμένουν τον άσπρο καπνό που θα έβγαινε από την καμινάδα, σημάδι ότι το Κονκλάβιο έχει εκλέξει νέο Πάπα.
Τελικά ο "καπνός" έδειξε ότι δεν υπάρχει πλέον πρωθυπουργός.
Ο νέος θα βγεί από την κάλπη σε ένα μήνα.
Αλλά έχουν να γίνουν πολλά ως τότε...


Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Ορατότης μηδέν



Ανασχηματισμός ή εκλογές; Σε 24 το πολύ 48 ώρες θα ξέρουμε. Αν και η πλάστιγγα γέρνει επικίνδυνα (για την ΝΔ) υπέρ των εκλογών. Η απόφαση ανήκει στον Κώστα Καραμανλή. Σήμερα η διαφορά ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία είναι από 6 ως 7 μονάδες. Η αγωνία πλέον του πρωθυπουργού δεν είναι αν θα χάσει, αλλά πως θα το πετύχει αυτό με τις λιγότερες απώλειες. Πρωτίστως για τον εαυτό του και έπειτα για το κόμμα που ίδρυσε ο θείος του.
Πάντως υπάρχουν και οι πανικόβλητοι που δεν θέλουν με τίποτα εκλογές. Αυτοί είναι βουλευτές και υπουργοί που είναι πλέον εξαιρετικά απίθανο να επανεκλεγούν αλλά και κομματικά στελέχη τα οποία έχουν καταλάβει τα τελευταία χρόνια καίριες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Όλοι έχουν στηρίξει τον πολυτελή τρόπο ζωής τους στις θέσεις τις οποίες κατέχουν. Αν τις χάσουν χάθηκαν.

Σενάριο 1ο: Εκλογές με συνταγή Σημίτη

Το πρώτο, αλλά όχι και επικρατέστερο σενάριο, λέει ότι θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές αλά Σημίτη. Δηλαδή θα δώσει το δαχτυλίδι στην Ντόρα Μπακογιάννη η οποία θα ηγηθεί της ΝΔ στις εκλογές του Οκτωβρίου. Το σενάριο αυτό δεν έχει πολλές πιθανότητες καθώς η Ντόρα Μπακογιάννη δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή της, σε αντίθεση με τον Γιώργο Παπανδρέου το 2004, ούτε είναι διατεθειμένη να χρεωθεί μια συντριπτική ήττα και να περιμένει μια πενταετία για να ανατάξει το κόμμα. Στην περίπτωση πάντως αυτή ο Καραμανλής φεύγει τυπικά (όχι όμως και ουσιαστικά) αήττητος.

Σενάριο 2ο: Εκλογές και αξιοπρεπής ήττα ή συγκυβέρνηση

Το δεύτερο λέει ότι θα οδηγήσει ο ίδιος ο Καραμανλής το κόμμα σε εκλογές τον Οκτώβριο, χρεώνοντας την εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ που δεν προτίθεται να υποστηρίξει την επανεκλογή Παπούλια. Παράλληλα θα ζητήσει την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος για τα σκληρά οικονομικά μέτρα που πρέπει να πάρει για να βγεί η χώρα από την οικονομική κρίση. Το σενάριο αυτό αποσκοπεί σε μια αξιοπρεπή ήττα με μικρή διαφορά, (2-3 μονάδες όπως εκτιμά ο ίδιος ο πρωθυπουργός) αλλά δρομολογεί και εξελίξεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, καθώς θα τεθεί θέμα διαδοχής με αναμέτρηση Μπακογιάννη, Σαμαρά, Αβραμόπουλου ή ακόμα και διάσπαση του κόμματος.
Όλα αυτά αν το ΠΑΣΟΚ πάρει την αυτοδυναμία. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί μετά τον Οκτώβριο όπου ενδεχομένως ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω των εσωτερικών εξελίξεων θα οδηγηθεί σε διάσπαση και σε ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση ίσως μείνει εκτός Βουλής. Τότε το ΠΑΣΟΚ θα πάρει πιο εύκολα την αυτοδυναμία με ένα ποσοστό περίπου 39,5%. Κάτι τέτοιο όμως αν πάμε σε εκλογές στις αρχές Οκτωβρίου δεν είναι εφικτό. Οπότε ο Καραμανλής ποντάρει στο χαρτί της συγκυβέρνησης στην οποία θα προσπαθήσει να σύρει το ΠΑΣΟΚ.

Σενάριο 3ο: Εκλογές τον Φεβρουάριο

Eκλογική αναμέτρηση τον Φεβρουάριο πάλι με υπαιτιότητα του ΠΑΣΟΚ και με τον εξαιρετικά δύσκολο στόχο της μείωσης της διαφοράς ως τότε και την επανεκλογή της ΝΔ έστω και με ελάχιστη διαφορά. Δεδομένου όμως ότι η φθορά της Νέας Δημοκρατίας ως τότε θα αυξάνεται τόσο λόγω των οικονομικών μέτρων που θα πρέπει να λάβει το φθινόπωρο όσο και από κάποιο πιθανό νέο σκάνδαλό που θα δει το φώς της δημοσιότητας, το σενάριο αυτό θεωρείται σχεδόν απίθανο.

Σενάριο 4ο: Ανασχηματισμός…

O ανασχηματισμός σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ριζικός, διότι υπάρχουν υπουργοί που αν και θα έπρεπε να είναι ήδη σπίτι τους βρίσκονται ακόμα στο υπουργικό σύμβουλιο μόνο και μόνο για να τηρούνται οι εσωκομματικές ισορροπίες στη Ρηγίλλης. Συνεπώς το όφελος σε μια τέτοια περίπτωση είναι μηδενικό.

Διαλέγετε και παίρνετε λοιπόν.
Ο Καραμανλής πάντως έχει ήδη επιλέξει.
Κι ας φωνάζουν οι πανικόβλητοι βολεμένοι.
Άλλωστε τους το είχε πει από την αρχή. “Σεμνά και ταπεινά”.
Μετά τους το φώναξε κιόλας:
“Τι κάνετε μωρέ; Σταματήστε τα σκάνδαλα! Όχι άλλο σκάνδαλο!”.
Τώρα… ΟΡΑΤΟΤΗΣ ΜΗΔΕΝ.

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

ΠΟΘΕΝ έσχες ρε παιδιά;


Δόθηκαν, όπως κάθε χρόνο, στη δημοσιότητα οι δηλώσεις “Πόθεν έσχες” των 300 της Βουλής και όλα τα ΜΜΕ τις παρουσίασαν αναλυτικά. Μάθαμε για άλλη μια φορά πόσο εύποροι είναι οι περισσότεροι εκ των “εκπροσώπων του Έθνους”, αλλά δεν μάθαμε για άλλη μια φορά πώς έγιναν τόσο εύποροι. Διότι αν δεν κάνουμε λάθος “Πόθεν έσχες” σημαίνει “από πού τα έχεις” και όχι “τι έχεις”.
Άν εξαιρέσουμε λοιπόν τα εισοδήματά τους από την βουλευτική ιδιότητα (βουλευτική αποζημίωση, επιδόματα κλπ), τα οποία γνωρίζουμε πολύ καλά ότι εμμέσως βγαίνουν από τις τσέπες των φορολογούμενων πολιτών δηλαδή τις δικές μας, δεν μάθαμε πώς απέκτησαν όλα τα υπόλοιπα: ακίνητα, αυτοκίνητα, καταστήματα, σκάφη, μετοχές σε επιχειρήσεις, ομόλογα, καταθέσεις σε ευρώ αλλά και σε ξένα νομίσματα κλπ.
Πόθεν έσχες ρε παιδιά; ΠΟΘΕΝ! Ερωτούμε και απάντηση δεν παίρνουμε. Και μετά έρχεται ο κάθε βουλευτής “Καλοχαιρέτας” να γυρέψει την ψήφο μας.
Που’ σαι ρε Φίνο να μας ξανακάνεις κωμωδία…

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Δεν αρκούν μόνο οι ευχές…


Από την Κυριακή το βράδυ και μετά το τέλος του μεγάλου τελικού μεταξύ Ελλάδας – Γαλλίας και την ανάδειξη της Εθνικής μας ομάδας Νέων Ανδρών ως Πρωταθλήτριας Ευρώπης, όλοι ανεξαιρέτως, ειδικοί και μη, εκφράζουν διαρκώς την ανάγκη να μην πεταχτεί αυτή η επιτυχία στα σκουπίδια (όπως τόσες και τόσες φορές έχει ξανασυμβεί κατά το παρελθόν με αντίστοιχες επιτυχίες) και να δοθεί η δυνατότητα σε αυτά τα νέα παιδιά που έφεραν τη χώρα μας στην κορυφή να δείξουν την αναμφισβήτητη αξία τους και στις ομάδες τους.

Εκ πρώτης όψεως βέβαια, όλα αυτά είναι σωστά και φυσικά δε μπορούμε να διαφωνήσουμε σε καμία περίπτωση, ωστόσο, στη σημερινή εποχή, που όλα εξαρτώνται από την επιτυχία και οι ομάδες δεν έχουν (ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται) τη δυνατότητα για «πειραματισμούς» (τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται διότι προσωπικά θεωρώ πως δεν πρόκειται για πειραματισμό όταν αποδεδειγμένα γνωρίζεις την αξία ενός αθλητή, ανεξαρτήτου ηλικίας, και θέλεις να τον ρίξεις στα βαθιά), πόσο εφικτό είναι αυτό?

Πόσο εφικτό δηλαδή είναι ο Σλούκας, ο Γιαννόπουλος, ο Κασελάκης, ο Μπόγρης και τα άλλα παιδιά, να αποκτήσουν ικανότατο χρόνο συμμετοχής στις ομάδες του (κάτι που μπορεί να αναγάγει αυτά τα παιδιά σε μελλοντικούς πρωταγωνιστές αρκεί να δουλέψουν σκληρά και να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά) και να μην φτάσουν στο σημείο προκειμένου να κάνουν αυτό που αγαπάνε να περιοριστούν στο να αγωνίζονται σε ομάδες, Β’ και Γ’ κατηγορίας (ανατρέξτε σε αθλητές προηγούμενων Εθνικών ομάδων και θα καταλάβετε τι εννοούμε…)?

Προσωπικά το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο (μακάρι να διαψευστώ πανηγυρικά) και για αυτό το λόγο πιστεύω πως και σε αυτή την περίπτωση δεν αρκούν μόνο οι ευχές. Γιατί αν μείνουμε σε αυτές, δε θα δουν καλό ούτε αυτά τα παιδιά, ούτε οι ομάδες τους, ούτε πολύ περισσότερο η αυριανή Εθνική ομάδα…

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Δημοσιογράφοι ή απλά διάσημοι;

Γουόλτερ Κρόνκαιτ


Προ ημερών παρακολουθούσαμε το δελτίο ειδήσεων των 8 σε κάποιο ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό, με τους γνωστούς “παραθυράτους” δημοσιογράφους του σε απαρτία. Μετά την… ανάλυση των γεγονότων ακολούθησε και ο καθιερωμένος ψιλοκαυγάς, ξέρετε από εκείνους που μιλούν όλοι ταυτόχρονα και δεν ακούγεται κανείς και που ο κεντρικός παρουσιαστής παρακολουθεί απαθής ή ακόμα χειρότερα περιχαρής.
Όταν τελείωσε και η μικρή… Βαβέλ, τότε είπαν “ας δείξουμε και μερικές ειδήσεις”. Τι τραγική ειρωνεία, ανάμεσα σε αυτές ήταν ο θάνατος του βετεράνου Αμερικανού δημοσιογράφου Γουόλτερ Κρόνκαϊτ. Για όσους δεν γνωρίζουν ο Γουόλτερ Κρόνκαϊτ άρχισε τη σταδιοδρομία του στο τηλεοπτικό δίκτυο CBS το 1950, ενώ το 1962 ανέλαβε την παρουσίαση της εκπομπής «CBS Evening News» και παρέμεινε κεντρικός παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων μέχρι το 1981. Από τα χείλη του ακούστηκαν οι σημαντικότερες ειδήσεις του 20ου αιώνα, μεταξύ των οποίων η δολοφονία του Τζόν Κένεντι και η διαστημική αποστολή «Απόλλων» στο φεγγάρι, ενώ κάλυψε και τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Οι ειδήσεις και τα συμφέροντα

Βασική αρχή αυτού του ανθρώπου, ήταν να μην εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις, μια αρχή η οποία εντασσόταν στη φιλοσοφία του να κρατήσει τις ειδήσεις μακριά από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Το 1968, όταν ο Κρόνκαϊτ επέστρεψε από το Βιετνάμ, έχοντας συνειδητοποιήσει τις λανθασμένες επιλογές της χώρας του στη νοτιοανατολική Ασία, συζητώντας με τον τότε πρόεδρο του CBS Ρίτσαρντ Σάλαντ, εξομολογήθηκε τις σκέψεις του αυτές. Εκείνος του ζήτησε να τα πεί στον “αέρα”, αλλά ο Κρονκάϊτ ήταν αντίθετος για τους λόγους που προαναφέραμε. Μετά όμως από πολλές συζητήσεις και παραινέσεις, συμφώνησε να το κάνει αλλά σε καμία περίπτωση στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων, από εκεί μεταδίδονται μόνο ειδήσεις. Πρότεινε να γίνει μια ειδική εκπομπή για το Βιετνάμ και εκεί να εκθέσει τις απόψεις του.

Ντέιβιντ Χάλμπερσταμ

Βλέποντας λοιπόν το ρεπορτάζ για τη ζωή και το θάνατο του μεγάλου Αμερικανού δημοσιογράφου και έχοντας την εμπειρία της μικρής Βαβέλ, κατευθυνόμενης ή μη, των βραδινών δελτίων ειδήσεων χαμογελάσαμε. Χαμογελάσαμε και θυμηθήκαμε αυτό που έλεγε ένας άλλος μεγάλος Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο Ντέιβιντ Χάλμπερσταμ*, στους φοιτητές του στο τμήμα δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια: «Όσο καλύτερα κάνετε τη δουλειά σας, συχνά κόντρα στα συμβατικά ήθη, τόσο λιγότερο δημοφιλείς θα είστε. Γενικά, όσο πιο διάσημοι γίνεστε, τόσο λιγότερο δημοσιογράφοι είστε».
Με βάση τις αρχές και τη στάση ζωής των δυο προαναφερθέντων δημοσιογράφων, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι στην Ελλάδα, πολλοί έγιναν πολύ διάσημοι και καθόλου δημοσιογράφοι…


* Ο Νέιβιντ Χάλμπερσταμ έγινε διάσημος για τα χρονογραφήματά του με θέμα τον πόλεμο του Βιετνάμ, τον οποίο έζησε ως ανταποκριτής της εφημερίδας New York Times. Είχε βραβευτεί με Πούλιτζερ για τις ανταποκρίσεις του από τα πεδία μαχών του Βιετνάμ. Οι ανταποκρίσεις αυτές έκαναν έξαλλο τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζον Κένεντι καθώς ο Χάλμπερσταμ έγραφε όσα έβλεπε και όχι όσα προσπαθούσαν να του υπαγορεύσουν. Σκοτώθηκε το 2007 σε αυτοκινητικό δυστύχημα.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Το πρόβλημα λύνεται όταν χτυπιέται στη ρίζα


Και να που ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν τους λαθρομετανάστες που εδώ και μια δεκαετία κατακλύζουν την Ελλάδα. Τους θυμήθηκαν εκείνοι που μέχρι πρότινος σφύριζαν αδιάφορα γιατί έτσι τους βόλευε. Γιατί έψαχναν φτηνά εργατικά χέρια χωρίς πολλές απαιτήσεις, έτσι τους έπαιρναν στις δουλειές τους, στην οικοδομή, στα κτήματα, στα ολυμπιακά έργα…. Η εύκολη λύση. Τους θυμήθηκαν και εκείνοι που έχασαν ψήφους γιατί αγνόησαν επιδεικτικά το πρόβλημα και προσπαθούν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα
Είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα, όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες του Νότου (Ιταλία, Ισπανία κλπ) αποτελεί… δημοφιλή προορισμό λαθρομεταναστών. Μόνο που η χώρα μας έχει το πλεονέκτημα της ανοργανωσιάς, το οποίο την κάνει ακόμα πιο ελκυστική. Έτσι την τελευταία δεκαπενταετία έχουν έρθει περίπου 2.000.000 λαθρομετανάστες και οι τάσεις εξακολουθούν να είναι αυξητικές.
Οι συνέπειες γνωστές: Γκετοποίηση ολόκληρων συνοικιών στις μεγάλες πόλεις με παράλληλη αύξηση της εγκληματικότητας (δεν μπορείς να περιμένεις κάτι καλύτερο από εξαθλιωμένους ανθρώπους που θέλοντας και μη έχουν μάθει να ζουν στην παρανομία), αύξηση της ανεργίας σε διάφορους κλάδους (οικοδομή, αγροτική παραγωγή, εστίαση, τουρισμός κλπ) που απορροφούν φθηνό εργατικό προσωπικό. Αυτά μόνο για αρχή, γιατί υπάρχουν και άλλα που θα τα δούμε με την πάροδο του χρόνου.

Δυο σημαντικές παράμετροι

Ασφαλώς πρόκειται για ένα πολυσύνθετο πρόβλημα. Θα πει κανείς “γιατί τους αφήνουν να έρχονται”; Η απάντηση είναι ότι τους δεχόμαστε αναγκαστικά για ένα πολύ σοβαρό λόγο. Οι άνθρωποι αυτοί προσεγγίζουν τις ελληνικές ακτές κυρίως από την Τουρκία με υποτυπώδη πλωτά μέσα (παλιά φουσκωτά ή ξύλινες βάρκες) τα οποία βυθίζουν (ή καλούν σε βοήθεια) μόλις δουν την ελληνική Ακτοφυλακή. Έτσι οι άνδρες του λιμενικού είναι υποχρεωμένοι να τους διασώσουν, διαφορετικά θα το κάνει η Τουρκία, η οποία περιμένει πως και πως την ευκαιρία προκειμένου να εγείρει εκ νέου θέμα έρευνας – διάσωσης και γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Αν σας ανησυχεί αυτή η πρώτη παράμετρος η δεύτερη σίγουρα θα σας τρομάξει. Λέγεται “δημογραφική αλλοίωση”. Η οποία έχει ήδη επέλθει με τα δυο εκατομμύρια (ίσως και περισσότερα πλέον) μεταναστών, η πλειοψηφία των οποίων είναι μουσουλμάνοι. Οι άνθρωποι αυτοί με την πάροδο του χρόνου αφομοιώνονται, αυξάνονται και πληθύνονται και πολλοί από αυτούς αργά η γρήγορα αποκτούν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Οπότε δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν σε μερικά χρόνια δούμε να ιδρύεται στην Ελλάδα κάποιο ισλαμικού τύπου κόμμα, που θα εγείρει θέματα μειονοτήτων και δήθεν καταπίεσης, ρίχνοντας λοξές ματιές στη “μητέρα Τουρκία” και την “ξαδέρφη Αλβανία”.
Όχι, δεν είμαστε ρατσιστές, έχουμε μάθει όμως να διαβάζουμε πίσω από τις ειδήσεις και να βλέπουμε όσα κάποιοι δεν (θέλουν να) βλέπουν. Όπως δεν βλέπουν και τη λύση που είναι σχετικά απλή: Απέλαση με διαδικασίες express όλων των παράνομων μεταναστών που συλλαμβάνονται και διαβήματα στις πρεσβείες των χωρών από τις οποίες προέρχονται προκειμένου να χτυπηθεί το πρόβλημα στη ρίζα, δηλαδή εκεί που ξεκινούν οι λαθρομετανάστες.

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Vouliwatch: Χύμα στο κύμα



Δίνουν και παίρνουν τα σενάρια για εκλογικό αιφνιδιασμό τον Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο. Άν ήταν άλλωστε τι σόι αιφνιδιασμός θα ήταν αυτός; Πάντως οι πληροφορίες θέλουν τον Κώστα Καραμανλή να έχει χάσει τον ύπνο του από την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου είπε το περίφημο "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε". Συγκεκριμένα ψάχνει λένε τρόπους να αποφύγει το ναυάγιο και για αυτόν ακριβώς το λόγο άνθρωπός του στις ΗΠΑ προσέγγισε τον Ντέιβιντ Χάσελχοφ και την Πάμελα Άντερσον για να τους εντάξει στα ψηφοδέλτια νησιωτικών περιοχών. Ο πρώτος του έστειλε σε ένδειξη συμπαράστασης το μαγιό που φορούσε στο σίριαλ Baywatch και επιφυλάχθηκε να απαντήσει, η δεύτερη δεν μπήκε καν στον κόπο να απαντήσει. ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΠΑΜΕΛΑ;

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Ημιυπαίθριοι: Στο στόχαστρο οι ιδιοκτήτες στο απυρόβλητο οι κατασκευαστές


Εκβιασμό κάνει ουσιαστικά η κυβέρνηση στους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων με ημιυπαίθριους χώρους, την... "τακτοποίηση" των οποίων ανακοίνωσε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς. Προκειμένου να γεμίσει ο κρατικός κορβανάς με ζεστό χρήμα, εκβιάζονται χιλιάδες ιδιοκτήτες να πληρώσουν, διαφορετικά αν “συλληφθούν” μετά από έλεγχο θα πληρώσουν ακόμα υψηλότερα πρόστιμα. Ακόμα όμως και να πληρώσουν, παραμένουν όμηροι της κυβέρνησης καθώς δεν νομιμοποιούνται αλλά ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος βεβαίωσης προστίμων από τις πολεοδομίες και την Εφορία που θα οδηγήσουν σε νέα πρόστιμα ή ακόμα και κατεδαφίσεις τοίχων! Και όλα αυτά για μια παράβαση για την οποία, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ευθύνονται οι κατασκεαστές που έκλεισαν τους ημιυπαίθριους. Ελλάς το μεγαλείο σου!

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Τελικά είναι θέμα παιδείας


Με αφορμή την απαγόρευση από σήμερα του καπνίσματος σε δημόσιους κλειστούς χώρους (εργασίας ή διασκέδασης – εστίασης) θα σας διηγηθούμε μια ιστορία, από την οποία ο καθένας θα εξάγει τα δικά του συμεράσματα.
Πριν δυο χρόνια ο γράφων βρέθηκε στις Βρυξέλλες για επαγγελματικούς λόγους. Σε μια πόλη όπου ακόμα και τα δωμάτια των ξενοδοχείων είναι χωρισμένα με την ένδειξη “καπνιστών” – “μη καπνιστών”. Φυσικά δεν συζητάμε για τις καφετέριες, τα εστιατόρια και τα μπαρ όπου υπήρχαν τραπέζια για καπνιστές, τα οποία όμως ήταν ελάχιστα και σε συγκεκριμένες μικρές γωνιές των καταστημάτων. Όσο για την ατμόσφαιρα, δεν θύμιζε σε τίποτα αυτή του τεκέ που επικρατεί στα αντίστοιχα μαγαζιά της Ελλάδας. Όλοι, ανεξαιρέτως εθνικότητος, σέβονταν τις απαγορεύσεις και κάπνιζαν μόνο στους χώρους όπου αυτό επιτρεπόταν.
Η ελληνική παρέα που ταξίδεψε στις Βρυξέλλες ήταν μεικτή. Άλλοι κάπνιζαν, άλλοι πάλι όχι. Σε καμία φάση του ταξιδιού όμως δεν διασπάστηκε σε καπνιστές και μη καπνίζοντες. Ορισμένες φορές κάθισαν όλοι μαζί σε τραπέζια καπνιζόντων, τα οποία όμως δεν μετέτρεψαν σε τεκέ, όπως θα γινόταν στην Ελλάδα. Και μάλιστα επέλεγαν τραπέζια κοντά σε παράθυρο, το οποίο σε τακτά διαστήματα το άνοιγαν παρά το τσουχτερό κρύο (ήταν Νοέμβριος μήνας και η θερμοκρασία λίγο κάτω από το μηδέν), προκειμένου να μην προκαλέσουν δυσφορία στους μη καπνίζοντες.
Στο ξενοδοχείο πάλι, όσοι δεν είχαν δωμάτιο καπνιστών (η αλήθεια είναι ότι έμαθαν για τον διαχωρισμό όταν ήταν πλέον αργά) σεβάστηκαν την απαγόρευση. Κανείς δεν κλείστηκε στο μπάνιο για να καπνίσει, κανείς δεν έφτιαξε αυτοσχέδιο τασάκι, αφού δεν υπήρχε κανονικό. Ασφαλώς οι απαγορεύσεις έγιναν θέμα συζήτησης στην παρέα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έγιναν θέμα ομηρικού καυγά. Σαφώς ορισμένοι ένιωσαν την έλλειψη του τσιγάρου, ευτυχώς όμως δεν είχαν ταυτόχρονα και έλλειψη παιδείας.

Ελλάδα – Βέλγιο σημειώσατε 2

Πίσω στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το θέμα τείνει να εξελιχθεί σε… εμφύλιο πόλεμο. Οι μεν καταστηματάρχες, προκειμένου να μην βάλουν το χέρι στην τσέπη για να φτιάξουν τους ειδικούς χώρους και να δουλέψουν τους εξαερισμούς όπως πρέπει (διότι καίνε πολύ ρεύμα…), λένε ότι το μέτρο είναι ανέφικτο με επιχειρήματα του στυλ “θα χάσω πελάτες”, “ο άλλος έχει πιει δυο μπουκάλια ουίσκι, πως θα του πω σβήσε το τσιγάρο, θα με καθαρίσει!”. Οι δε εργαζόμενοι καπνιστές λένε “δεν μπορώ να δουλέψω χωρίς τσιγάρο, θα τσακωθώ με τους συναδέλφους”.
Όλα αυτά φαντάζουν αστεία σε όσους έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό όπου το μέτρο ισχύει εδώ και χρόνια. Κανένα κατάστημα δεν… έκλεισε λόγω απώλειας των καπνιστών, κανένας πελάτης δεν… “καθάρισε” κανένα καταστηματάρχη και σε κανένα χώρο εργασίας δεν διασαλεύτηκε η περίφημη… εργασιακή ειρήνη. Δεν είναι μαγκιά να πεις στον σερβιτόρο, στον πελάτη ή στο συνάδελφο που θα σου επισημάνει ότι εκεί που καπνίζεις απαγορεύεται να το κάνεις “ α πάγαινε ρε!”. Γιατί πολύ απλά θα το κάνεις μια, θα το κάνεις δυο. Την τρίτη, εφόσον υπάρχει πλέον η απαγόρευση, είτε θα σε πετάξουν έξω (ο καταστηματάρχης, οι πελάτες του διπλανού τραπεζιού, οι συνάδελφοί σου, δεν έχει σημασία ποιος, θα βρεθεί κάποιος πιο τσαμπουκάς από εσένα σίγουρα), είτε θα είσαι δαχτυλοδειχτούμενος. Και την τέταρτη, προκειμένου να μην ξαναγίνεις γραφικός δεν θα καπνίσεις.
Είναι όμως ανάγκη να φτάσεις εκεί; Θέμα παιδείας είναι τελικά το να μην φλομώνεις με τον καπνό σου τον διπλανό σου, που σε πολλές περιπτώσεις είναι το ίδιο το παιδί σου.
Είναι δικαίωμά σου να καπνίζεις.
Δεν είναι δικαίωμά σου να καπνίζει εξαιτίας σου και ο διπλανός σου.

Και ένα ερώτημα

Γιατί στο εξωτερικό συμπεριφερόμαστε ως Έλληνες και στο εσωτερικό ως… Ελληνάρες; Ιδού η απορία…

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Φοροεπιδρομή… χωρίς σάλιο


Όχι που δεν θα έβαζε φόρους, όπως έλεγε προεκλογικά στο debate ο Καραμανλής. Σε ποιους ΔΕΝ θα έβαζε έπρεπε να μας πει. Το συνολικό πακέτο, αναμένεται να φέρει στα ταμεία του κράτους περίπου 1,9 δισ. ευρώ, ενώ τα χειρότερα θα έρθουν από τον Οκτώβριο με νέο φορολογικό νομοσχέδιο, συνοδευτικό του προϋπολογισμού, με το οποίο θα εισπραχθούν άλλα 3 δισ. ευρώ.
Πρόκειται για φοροεπιδρομή άνευ προηγουμένου, φορεπιδρομή… χωρίς σάλιο, η οποία εξαπολύεται καθώς έχει αποτύχει πλήρως το νοικύρεμα των οικονομικών του γιγαντιαίου και πολυδάπανου κρατικού μηχανισμού, τον οποίο εκτρέφουν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριακονταετίας και τον οποίο εκείνες της τελευταίας δεκαετίας άφησαν να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Και πληρώνει ως συνήθως ο πολίτης. Από που να αρχίσουμε;

Αδικία Νο1
Η κοροϊδία με τα τέλη ταξινόμησης που έβαλαν τον κόσμο να τρέχει να αγοράσει Ι.Χ. 2000 κ.ε. και άνω, επειδή τάχα μου τάχα μου πλέον συμφέρει και τώρα τα φορολογούν από 150 ευρώ έως 650 ευρώ. οι λιμουζίνες των υπουργών θα φορολογηθούν; Σαφώς αλλά τις πληρώνουμε εμείς...

Αδικία Νο2

Η αυξημένη φορολογία στα κινητά και η πρωτόγνωρη φορολογία στα καρτοκινητά (τα λεγόμενα κινητά της νεολαίας και των οικονομικά ασθενέστερων). Θα πάρει φωτιά το skype και αν κοπεί το ρεύμα θα κάνουμε σήματα καπνού.

Αδικία Νο3
Η αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης βενζίνης κατά 14,2% (= αύξηση λιανικής τιμής κατά 6 λεπτά/λίτρο). Με τα πόδια να χάσουμε και κανένα κιλό.

Αδικία Νο4
Τα τέλη κυκλοφορίας στα σκάφη αναψυχής. Αδικία, γιατί θα περιλαμβάνει εκτός από τις θαλαμηγούς - βαπόρια των μεγαλοεπιχειρηματιών και τις… ψαρόβαρκες του Σαββατοκύριακου και τα μικρο-ιστιοφόρα; Από σήμερα χάρτινα τα σκάφη...

Αδικία Νο5
Το θέμα των ημιυπαιθρίων στα διαμερίσματα η κυβέρνηση “σβερκώνει” τον απλό πολίτη για μια καραμπινάτη αυθαιρεσία των κατασκευαστών και όχι των αγοραστών. Διότι η συντριπτική πλειοψηφία των διαμερισμάτων που διαθέτουν ημιυπαίθριο χώρο, πωλούνται αφού αυτός έχει ήδη χτιστεί. Δεν χτίζεται δηλαδή κατ’ εντολή του αγοραστή αλλά του κατασκευαστή. Ο αγοραστής βλέπει ένα σπίτι έτοιμο και το αγοράζει. Δεν μπορεί να ελέγξει τις τυχόν αυθαιρεσίες του κατασκευαστή. Ακόμα και αν τις διαπιστώσει καλείται να πληρώσει το κόστος αποκατάστασης διότι ο κατασκευαστής με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα του το χρεώσει. Έτσι μένουν στο απυρόβλητο οι κατασκευαστές. Πάντως, ακόμα και οι υποστηρικτές του μέτρου εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι η ρύθμιση θα καταπέσει στο ΣτE όπου αναμένεται βροχή προσφυγών από πολίτες – αγοραστές που θα ζητήσουν να υποχρεωθούν να πληρώσουν οι κατασκευαστές. Θα βρεθεί όμως κανένας πολιτικός να το πραγματοποιήσει; Το πιθανότερο είναι ότι θα βρεθούν πολλοί πρόθυμοι κατασκευαστές να κάνουν στους 300 δώρο από ένα διαμερισματάκι προκειμένου να μην περάσουν καμιά ρύθμιση και τραβάνε τις κ…τριχές τους!

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Είναι κρίμα να μικραίνουν την ΑΕΚ…


Είναι πραγματικά κρίμα για μια ομάδα με το όνομα και την ιστορία της ΑΕΚ και για ένα σύλλογο που αντιπροσωπεύει τις χαμένες πατρίδες και την προσφυγιά, για ένα ποσό ούτε καν ενός εκατομμυρίου ευρώ (εικάζεται κάπου μεταξύ 800.000 – 900.000 €), όχι μόνο να δίνει τη συγκατάθεσή της για τη μεταγραφή του πιο ολοκληρωμένου Έλληνα ποδοσφαιριστή (λέγε με Κώστα Κατσουράνη) στον Παναθηναϊκό, αλλά και να αφήνει να εννοηθεί πως είναι και ικανοποιημένη από το ποσό που θα μπει στα ταμεία της…

Με συγχωρείτε, αλλά αν αυτό είναι το όραμα των ανθρώπων της ΑΕΚ για το μέλλον, τότε ο κόσμος της «Ένωσης» έχει κάθε λόγο να ανησυχεί και να νιώθει αγανακτισμένος…

Διότι με την κίνησή της αυτή, η ΑΕΚ, μπορεί να βάζει στο ταμείο της ένα άλφα ποσό, ωστόσο δίνει τη δυνατότητα στον άμεσο ανταγωνιστή της (εκτός και αν κάποιοι στην ΑΕΚ θεωρούν ότι η ομάδα τους ότι έχει άλλους ανταγωνιστές και όχι τον Παναθηναϊκό οπότε πάω πάσο…) να δυναμώσει πάρα πολύ με την προσθήκη του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή.

Προσωπικά, αν ήμουν στη διοίκηση της ΑΕΚ, θα έκανα τα πάντα για να μην καταλήξει ο Κατσουράνης στον Παναθηναϊκό και όχι να «συρθώ» χωρίς αντίρρηση στην απόφαση να τον παραχωρήσω στους «πράσινους». Και λέω να «συρθώ», γιατί ουσιαστικά αυτό έπαθε η ΑΕΚ, «σύρθηκε», διότι ο Παναθηναϊκός πήρε ανετότατα τον Κατσουράνη δύο μόλις εικοσιτετράωρα μετά το κάζο στην υπόθεση του Ένχελααρ, κάτι που προσωπικά μου αποδεικνύει πολλά…

Είμαι σίγουρος πως, επειδή η μεγάλη πλειοψηφία των φίλων της ΑΕΚ ταυτίζεται με τα ανωτέρω (άλλωστε το διαπιστώνω και με τα μηνύματα και τις φωνές αγανάκτησης που ακούω στα ΜΜΕ), κάποιος από τη διοίκηση της ομάδας οφείλει μια απάντηση στον κόσμο αυτόν σχετικά με το τι έγινε, ποιο ήταν το ύψος της ρήτρας που υπήρχε στο συμβόλαιο του Κατσουράνη για την περίπτωση μετακίνησής του σε άλλη ελληνική ομάδα, ποιο θα είναι το ακριβές ποσό που θα μπει στα ταμεία της «Ένωσης» και το κυριότερο, γιατί ο σύλλογος έδωσε τόσο απλά και εύκολα τη συγκατάθεσή του χωρίς καν να επιχειρήσει να προσεγγίσει τον ποδοσφαιριστή για να διαπιστώσει το ενδεχόμενο επιστροφής του σε αυτόν.

Και κάτι τελευταίο γιατί μας αρέσει να λέμε και να γράφουμε την αλήθεια: αν υποθετικά, ήταν ο Ολυμπιακός αυτός που ενδιαφέρονταν για τον Κατσουράνη, θα ήταν ίδια η στάση της ΑΕΚ; Θα δεχόταν να πάρει κάτι λιγότερο από 1 εκατομμύριο ευρώ για να γίνει η μεταγραφή του ποδοσφαιριστή; Θα είχε ή δε θα είχε χαλάσει τον κόσμο για να μην καταλήξει ο Έλληνας μέσος στον Πειραιά; Δεν χρειάζεται απάντηση, τη γνωρίζουμε εκ των προτέρων…

ΣΗΜ: Σαφέστατα και δέχομαι ότι η ΑΕΚ αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα και ακόμα και αυτό το ποσό των 900.000 € μπορεί να της δώσει κάποιες λύσεις, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν συμφωνώ με τη λογική του «ας πάρουμε αυτά τα λεφτά να λύσουμε κάποια προβλήματα και ας πάει ο Κατσουράνης στον Παναθηναϊκό». Άλλωστε, δυστυχώς η ΑΕΚ δεν χρειάζεται μόνο 900.000 € για να τα λύσει όλα…

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Αυτά που λες, εγώ τ' ακούω βερεσέ...



«Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τόσα πολλά χρήματα μπόρεσαν να επενδυθούν και να διαχειριστούν τόσο λάθος. Η εφημερίδα είχε υπερβολικά πολλούς αρχισυντάκτες. Αλλά οι αρχισυντάκτες και οι ρεπόρτερ δεν θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με τη συνεχή παρέμβαση των δύο δημοσιογραφικά άσχετων και ανίκανων πολιτικών συμβούλων που αποπροσανατόλιζαν την εκδότρια. …
Όπως κάθε ελληνική τραγωδία, οι επαγγελματικές μας προσπάθειες δεν στάθηκαν αρκετές σε μια αγορά ΜΜΕ, όπου κυριαρχούν η πολιτική και οι πολιτικά εναγκαλισμένοι εκδότες και δημοσιογράφοι. Είπαμε από την αρχή ότι ο Ελεύθερος Τύπος δεν θα έπρεπε να εξελιχθεί σε πολιτικό εγχείρημα αλλά σε δημοσιογραφικό εγχείρημα με ανεξαρτησία και εγκυρότητα. Η συμβουλή μας απευθυνόταν σε ώτα μη ακουόντων. Πιέσαμε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός αξιόπιστου τίτλου με ποιοτική δημοσιογραφία, αλλά η στασιμότητα των πολιτικά υποκινούμενων επικεφαλής της εφημερίδας οδήγησε στη διάλυση μιας μεγάλης εφημερίδας, με ένα πολύ καλό κόνσεπτ και έναν εφυή σχεδιασμό.
Αυτό μας λέει ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια ανεξάρτητη, μοντέρνα και διοικούμενη από επαγγελματίες του είδους εφημερίδα, περισσότερο από ποτέ. Ο ΕΤ ξεκίνησε έχοντας αυτή την αποστολή, αλλά κατέληξε να είναι όπως όλες οι παλιές εφημερίδες της χώρας αυτής: αναξιόπιστη, χωρίς αναγνώστες, χωρίς διαφημιστές, χωρίς χρήματα. Και να είστε σίγουροι: Αυτή δεν είναι άλλη μια απώλεια της επονομαζόμενης “κρίσης του Τύπου”. Αν υπάρχει μια αγορά που χρειάζεται μια καλή, επαγγελματική, κερδοφόρα και ανεξάρτητη εφημερίδα, αυτή είναι η ελληνική».
Τάδε έφη Χουάν Αντόνιο Χίνερ, επικεφαλής της ισπανικής εταιρείας Innovation, (η οποία ανέλαβε πριν δυο χρόνια τον επανασχεδιασμό του Ελεύθερου Τύπου), στο άρθρο του με τίτλο: «Η τραγική (και δυστυχώς αναμενόμενη) κατάληξη του Ελεύθερου Τύπου». (Ολόκληρο το άρθρο στη διεύθυνση www.innovationsinnewspapers.com/index.php/2009/06/22/the-tragic-and-sadly-expected-end-of-eleftheros-typos).

Τα είπε όλα ο άνθρωπος. Με τ’ όνομά τους. Η μεγάλη πληγή του Τύπου στην Ελλάδα, είναι ο μέχρι ασφυξίας εναγκαλισμός πολιτικής και ΜΜΕ. Και τι περιλαμβάνει ο εναγκαλισμός αυτός; Αναντιστοιχία της κρατικής διαφήμισης με την κυκλοφορια των εφημερίδων που τη λαμβάνουν, εφημερίδες που δεν είναι ούτε καν στην πρώτη δεκάδα των κυκλοφοριών και λάμβανουν πολύ αυξημένα ποσά μέσω της κρατικής διαφήμισης σε σχέση με την κυκλοφορία και την επιρροή τους. Δηλαδή κατανομή κρατικής διαφήμισης σε ημετέρους ακόμα και αν πρόκειται για παρασιτικά και φυτοζωούντα ΜΜΕ τα οποία απολαμβάνουν προνομιακής και χαριστικής μεταχείρησης είτε πρόκειται για δάνεια από τράπεζες, παράβλεψη χρεών και ατασθαλιών, είτε την προαναφερθείσα κατανομή της κρατικής διαφήμισης. Ακόμη ελλειπή ως ανύπαρκτη εφαρμογή των νόμων αλλά και των κανόνων της αγοράς, κατευθυνόμενα ρεπορτάζ κλπ.
Ο κόσμος όμως, δημοσιογραφικός και μη, άρχισε να φωνάζει: ΩΣ ΕΔΩ. Πρέπει επιτέλους να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, πολιτικοί, εκδότες και δημοσιογράφοι. Και να ξαντραβήξουμε διαχωριστικές γραμμές που χρόνια τώρα έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ξεθωριάσει ή σε πολλές περιπτώσεις δεν υπήρξαν ποτέ. Για να ξέρουμε τι κάνουμε. Γιατί τα έχουμε μπερδέψει και μάλιστα όχι καταλάθος. Και ο τόπος άρχισε να μυρίζει...

Τι σημαίνει ΜΜΕ;


Τι είναι η εφημερίδα, το ραδιόφωνο, ο τηλεοπτικός σταθμός, η ενημερωτική ιστοσελίδα; Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης ή μέσο ανέλιξης και προβολής του επιχειρηματία και του πολιτικού που βρίσκεται από πίσω, δηλαδή Μέσο Μαζικής Επιρροής;
Ο επιχειρηματίας των ΜΜΕ, που ενίοτε είναι και εφοπλιστής, εργολάβος, εργαστασιάρχης ή ακόμα και πολιτικός θα πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχουν κάποια όρια. Όταν βάζεις το -άσχετο με το ΜΜΕ που διαθέτεις- συμφέρον και τις προσωπικές σου επιδιώξεις πάνω από τον τελικό αποδέκτη αναγνώστη - τηλεθεατή - ακροατή, τότε τον χάνεις οριστικά. Και έρχεται η πτώση της κυκλοφορίας, της τηλεθέασης, της ακροαματικότητας, της διαφήμισης και φυσικά της επιρροής που διαθέτεις. Έτσι γίνεσαι πλήρως εξαρτημένος από την κρατική διαφήμιση και παραπονιέσαι για την ανισοκατανομή της. Και τότε ή το κλείνεις το ΜΜΕ ή το πουλάς σε κάποιον πιο επιτήδειο από εσένα, ο οποίος θέλει να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα και συνεχίζει το ίδιο βιολί με εσένα αλλά βάζει μερικά χρήματα παραπάνω για να έχει διάρκεια. Στη συνέχεια όμως μπαίνει μέσα και το ξανακλείνει ή το ξαναπουλάει. Και φτου και απ’ την αρχή…
Αν θέλεις να λέγεσαι σοβαρός επιχειρηματίας, στα δύσκολα δεν το βάζεις στα πόδια. Βρίσκεις λύσεις. Γιατί το επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν πρέπει να εξαντλείται στο αυγάτισμα τις περιουσίας ή των εσόδων των κερδοφόρων επιχειρήσεών σου. Αυτές ούτως ή άλλως θα τα καταφέρουν. Η «μαγκιά» είναι να καταφέρεις να διασώσεις και την ζημιογόνο επιχείρηση και να προσφέρεις σωστή ενημέρωση. Διαφορετικά άσε τα ΜΜΕ για αυτούς που ξέρουν να τα λειτουργούν.
Η δύναμη των ΜΜΕ είναι ο αναγνώστης – τηλεθεατής – ακροατής τους. Ο οποίος δεν είναι χαζός. Έχει ήδη κάνει τον γύρο του περιπτέρου, ολοκλήρωσε το ζάπινγκ στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Έχει δει όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα θέματα των δελτίων ειδήσεων και ξέρει πολύ καλά τι πρεσβεύει το καθένα και τι καπνό φουμάρει και τι παιχνίδια παίζει αυτός που τα έχει. Αυτή την στιγμή έχει γυρίσει την πλάτη στο περίπτερο και πηγαίνει προς τον πλησιέστερο κάδο για να πετάξει εφημερίδες, τηλεόραση και ραδιόφωνο (το ίντερνετ προς το παρόν την έχει γλιτώσει). Και ξέρετε ποιο τραγουδάκι παίζει το ραδιόφωνο; Εκείνο το παλιό... «αυτά που λες εγώ τ' ακούω βερεσέ, τα παραμύθια σου τ' ανθίστηκα πια τώρα…». Κάτι πρέπει να κάνουμε λοιπόν για να σταματήσει πριν φτάσει στον κάδο.
Διαφορετικά ας κλείσουμε όλα τα ΜΜΕ και ας τα μετατρέψουμε σε Γραφεία Τύπου, αφού τα περισσότερα ως τέτοια λειτουργούν, να τελειώνουμε.

Γκαγκάτσης η επιστροφή;


Η σημερινή παραίτηση του Κώστα Πηλαδάκη από την προεδρεία της Superleague γεννά εύλογα ερωτηματικά σχετικά με το ποιος θα είναι ο αντικαταστάτης του σε αυτή. Ο πρώην πλέον πρόεδρος έκανε λόγο στις δηλώσεις του για επαγγελματικούς και προσωπικούς λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση αυτή, τονίζοντας παράλληλα την επιθυμία του «να οδηγηθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο σε τεχνοκράτες, όπως συμβαίνει στα περισσότερα προηγμένα πρωταθλήματα του κόσμου».

Ήδη από το μεσημέρι έχουν κυκλοφορήσει τα πρώτα ονόματα για τη διάδοχη κατάσταση στη Superleague, με αυτά των Μποροβήλου, Σπανού και Κομπότη να ακούγονται περισσότερο, ωστόσο προσωπικά (αν και περισσότερο βλέπω τον Πατρίκ Κομνηνό και λόγω γνώσεων για το χώρο αλλά και γιατί τον θεωρώ ιδιαίτερα ικανό για να επωμιστεί την προεδρεία) δεν μπορώ να αποκλείσω να έχουμε τη μεγάλη έκπληξη με την επιστροφή του Βασίλη Γκαγκάτση.

Ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΟ (θυμίζω πως πρόσφατα έγινε κάτοχος του 12% των μετοχών του ΠΑΟΚ...) δεν αποκλείω να αποτελέσει την έκπληξη στην προεδρεία της Superleague, κάτι που αν τελικά γίνει πράξη θα σημάνει αυτόματα και το πέρασμά του στην αντιπροεδρία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Λέτε ο Βασίλης Γκαγκάτσης να επιστρέψει; Οψόμεθα…

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Το Μεγάλο Κανόνι... πέτυχε τα ΜΜΕ


Με ανακοίνωση τους στις 11.30 χθες το πρωί, ο Θόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου, αποφάσισαν να "εκτελέσουν" εν ψυχρώ, με ένα Μεγάλο Κανόνι, μια ιστορική εφημερίδα, τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ και το ραδιόφωνο CITY 99,5.
Μόνο που η κανονιά βρήκε και τους 450 εργαζομένους στα δυο ΜΜΕ (δημοσιογράφους, τεχνικούς, διοικητικούς υπαλλήλους κλπ), εκεί που δεν το περίμεναν. Άλλοι ήταν σε άδεια και ενημερώθηκαν να μην επιστρέψουν καν, άλλοι βρήκαν την ανακοίνωση της "εκτέλεσης" στα γραφεία τους. Άλλοι την άκουσαν από μικροφώνου του City 99,5 δια στόματος του σοκαρισμένου Μανώλη Κοττάκη. Άλλοι από στόμα σε στόμα και από ΜΜΕ σε ΜΜΕ...

Τέτοια βαρβαρότητα ούτε η ... Σέχτα Επαναστατών!

Το ζεύγος Αγγελοπούλου ανακοίνωσε την οριστική απόφασή του να αποχωρήσει από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο των ΜΜΕ λόγω... συνεχιζόμενων ζημιογόνων αποτελεσμάτων. Η προσπάθεια, λέει, που ξεκίνησε πριν από τρια χρόνια δεν ευοδώθηκε. Ευχαριστούμε, πάρτε την αποζημίωσή σας και άντε στο καλό!

ΜΩΡΕ ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΤΕ!!!!

ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΣΕΙΣ -ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ "ΜΙΝΤΙΑΔΕΣ" ΠΡΙΝ Κ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΣΑΣ- ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΕ ΕΝ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΣΠΙΤΙΑ;

ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ;

ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΕΤΕ ΜΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΗ ΜΩΡΟΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΔΟΞΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΗ;

ΠΟΙΟΙ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΑΣΤΕ;


ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΩΝ ΜΜΕ:

'Η ΕΝΕΡΓΕΙΣΤΕ Ή ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙΤΕ

ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΝΤΟΜΑΤΕΣ!!


ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ. ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ.